#กำลังใจไม่ได้เหือดหายจากมวลมิตร
แต่เรานั่นแหล่ะ ดันออกนอกเส้นทางหรือไม่ ?
หรือถึงไม่ออกนอกเส้นทาง ก็หยุดชะงักกลางคัน
ดังกิจกรรมในภาพที่แค่หยิบมือถือขึ้นมา
ถ่ายรูปเซลฟี่แล้วดิ่งจรลี กลับเตียงนอนซะงั้น
เปรียบเราดังเช่นรถไฟเถิดครับ
ตราบใดที่ไม่ตกราง ไม่หยุดวิ่ง
หรือไม่เกิดปรากฏการณ์รถไฟชนกันเสียก่อน
ยังไงซะ มันก็ต้องถึงปลายทางอยู่วันยังค่ำ
คนธรรมดาอย่างเราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวด
ที่จะรักษาและคงสภาพจิตใจไว้ในแดนบวก
ไม่ล้มเลิก หรือ ออกนอกลู่นอกทาง
เพราะสิ่งเร้าในยุคนี้มันเยอะจริงครับ…คุณเอ๊ย
บังคับตัวเองให้เด้งจากเตียงได้…ยังไม่จบ
บังคับตัวเองให้ออกมาทำงานได้…ยังไม่จบ
บังคับตัวเองให้กลับบ้านตรงเวลาได้…ยังไม่จบ
เพราะมันไม่ได้วัดเชิงคุณภาพใด ๆ
ดังเช่น คนที่มาสแกนนิ้วเข้างาน
มาเช้าเย็นกลับ ได้เบี้ยขยัน แต่ผลงานกลับไม่เคยมี
ไหนจะพวกที่มาฟิตเนท หรือยิมทุกสัปดาห์
แต่สิ่งที่ได้ไปคือภาพเซลฟี่ แทนที่จะเป็นมัดกล้าม
หรือสุขภาพดี ซึ่งมันช่างไม่คุ้มค่ากับเวลาที่ลงทุนเลย
ทุกท่านครับ ผมกล่าวว่า
“กำลังใจไม่ได้เหือดหายจากมวลมิตร”
นั่นมันจริงตามนั้นครับ
บริษัทจ่ายเงินเดือนให้เรา เพื่อให้เรา
มีเงินจ่ายค่าเดินทาง ถือเป็นกำลังใจ
และกำลังทรัพย์อย่างดี
ลูกเมียที่บ้าน ส่งกำลังใจให้หัวหน้าครอบครัว
ออกไปแก้ปัญหา เพื่อแลกกับค่าจ้างที่บริษัทจ่ายให้
เพื่อน มิตรในโซเชียล กดไลค์ส่งกำลังใจ
ให้ทุกครั้งที่เห็นเราเซลฟี่เช็คอินในยิม
แต่ถามหน่อยนะครับ ว่า….
ตัวเรานั้นมุ่งมั่นจริงมั้ย ทุ่มเทกับภารกิจจริงมั้ย ?
หยุดสร้างภาพแต่ไร้ผลงานเสียที
ช่วงเวลาที่มี เรามาลำดับความสำคัญใหม่ดีมั้ย ?
สำเร็จแล้วค่อยมาบอกต่อ ค่อยมาแชร์เรื่องราว
งดโฆษณาชวนเชื่อ แต่พิสูจน์ตัวเองด้วยผลงาน
มากกว่าคำพูด เพื่อที่จะทำให้กำลังใจจากใจทุกดวง
มาสูญเปล่า และเราเองก็จะได้สำเร็จในสิ่งที่มุ่งหมายสักที
จากเพจ บริหารความคิด ข้อคิดคนทำงาน
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ