ก็มีหลายคนนะที่ชอบวิจารณ์บอล ทั้งที่ตัวเอง
ก็เตะไม่เอาอ่าว แม้กระทั่งวงการอาหารยังมีคำคมเฉือนใจ “คุณไม่ต้องจบเอกการทำครัว เพื่อที่จะวิจารณ์รสชาติอาหาร”
ฉายาที่คนพวกนี้ได้รับคือเป็น”กูรูคีย์บอร์ด”
ซึ่งคนประเภทนี้มีเยอะ เผลออยู่ข้าง ๆ เรานี่แหล่ะ
ตอนแสดงความคิดเห็นนั้นจัดจ้าน
ครั้นตอนทำงานกลับหนังคนละม้วน
เปรียบดังขนมจีนที่มีเส้นแต่ปราศจากน้ำยา
สิ่งที่เราต้องรู้เท่าทันคือ อย่าตกเป็นเหยื่อคนพวกนี้
โดยเด็ดขาด และพิสูจน์ว่าคิดสูงกว่าพวกเขาอยู่หนึ่งระดับอยู่เสมอ กล่าวคือ เก็บเอาคำที่กูรูคีย์บอร์ด
เหล่านี้พูดมาเป็นข้อในการพัฒนาตัวเอง
เพราะนั่นมันคือกระจกส่องเราแบบมองข้ามไม่ได้
แต่ในทางกลับกันถ้าเราเก็บคำวิจารณ์แบบ
เสีย ๆ หาย ๆ ของคนเหล่านี้มานั่งจิตตก วนในโอ่ง
ชีวิตไม่ได้พัฒนาไปถึงไหนกับเขาสักที คงต้อง
มานั่งคุยกับตัวเองและปรับทัศนคติเสียใหม่
เราไม่ได้เกิดมาเป็นเหยื่อของใคร
เราเกิดมาเพื่อมีความสุข และความสุขมันมาจาก
ผลของการขับเคี่ยว ทำงานหนัก กัดไม่ปล่อย
ความสุขไม่ใช่มาจากคำหวานลวง ๆ ที่ผ่านการ
ปรุงแต่งหลากหลายกรรมวิธี
ทุกคำที่กูรูคีย์บอร์ดวิจารณ์ คือขุมพลังแห่ง
ความสำเร็จ อย่าได้จิตตก จงสนุกกับมัน
ผ่านคำดูถูกไปได้ เราทุกคนจะเติบโตไม่มีสิ้นสุด
แค่คิดก็สนุกแล้วนะ… จัดมาสิ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ