เมื่อครั้งยังเด็ก เราสงสัยตลอดมาว่า
ทำไมพ่อกับแม่ถึงตื่นเช้าจัง ท่านตื่นก่อน
พระอาทิตย์ขึ้น และหลายครั้งที่ตื่นก่อนไก่ขัน
พอเราตื่นนอน อาบน้ำล้างหน้า แต่งตัวเสร็จ
ก็เดินมาโต๊ะกับข้าวแล้วพบว่ามีอาหารเช้า
พร้อมทานแบบอุ่น ๆ รออยู่
แม้กระทั่งในวัยทำงาน ท่านก็ยังทำกิจวัตรนี้
โดยไม่ขาดตกบกพร่องแม้อายุอานามจะมากขึ้น
ว้นนี้เราจึงเข้าใจ เรามีงานทำ เรามีครอบครัว
เราตระหนักแล้วว่า สิ่งที่ปลุกท่านให้ลุกจากเตียง
กลับไม่ใช่เสียงจากนาฬิกาปลุกแต่อย่างใด
แต่สิ่งนั้นคือ… “ความรับผิดชอบ”
สิ่งนี้ทำให้คนธรรมดากลายเป็นคนพิเศษ
เพราะสิ่งที่เขาเหล่านั้นทำ ได้ออกมาจากใจ
แม้เหนื่อยก็อุตส่าห์ทำเพื่อคนที่รักได้เสมอ
พลังแห่งความรักและความรับผิดชอบนั้น
ช่างอบอุ่น จนผมขอยกมาเล่าให้ฟัง
เสริมกำลังใจกันดั่งที่เคยทำทุกค่ำคืนครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com