“จงพาตัวเองไปอยู่ในที่ที่มีแต่คนเจ๋งกว่า
เมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกว่าตัวเองเจ๋งที่สุด
เมื่อนั้นแหล่ะ … น่าเป็นห่วง”
คำกล่าวของสาวสวยรวยเสน่ห์
Jessica Alba
เป็นข้อคิดที่น่าสนใจมากทีเดียว
เพราะโลกแห่งการเรียนรู้และพัฒนา
จำเป็นต้องอาศัยสิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวย
การเติบโตของคนนั้นมันไปได้ทั้งแนวตั้ง
และแนวนอนครับ ผมขอยกตัวอย่างคร่าว ๆ
เช่น วันนี้คุณเรียนจบถึงปริญญาเอกการตลาด
ไม่ว่าจะเมืองนอกหรือในประเทศ เพียงแค่นี้
ก็จะมีคนเรียกคุณว่าด๊อกเตอร์เป็นแน่แท้
เมื่อนั้นคุณจะรู้สึกว่าตัวเองสูงสุดในสายงาน
หาใครเปรียบได้ ซึ่งนั่นคือแนวตั้งครับ
แล้วเมื่อคุณไปพบปะกับเพื่อนร่วมรุ่น
ที่ไม่ได้มาสายการตลาดอย่างคุณ
บางคนเป็นเชฟ เขาย่อมทำอาหารเก่งกว่าคุณ
บางคนเป็นนักบัญชี เขาย่อมเก่งกว่าคุณเรื่องภาษี
บางคนเป็นนักดนตรี เขาย่อมไม่แพ้คุณด้านศิลปะ
หากคุณไม่ปิดกั้นตัวเองและศึกษาการใช้ชีวิต
ของเพื่อน ๆ คนอื่น คุณย่อมได้รับอิทธิพลมา
ไม่มากก็น้อย
ตอนผมเป็นพนักงานประจำ
ผมไม่มีทางได้ออกหนังสือ
ถ้าวัน ๆ อยู่แค่ในออฟฟิศ
รู้จักแค่เพื่อนร่วมงานไม่กี่คน
ผมต้องก้าวออกไปเจอโลกภายนอก
นั่นคือเพื่อนกลุ่มนักเขียน บรรณาธิการ วิทยากร
เมื่อนั้นการเติบโตทางแนวนอนมันก็แผ่ขยายออกไป
ไม่มีวันจบและจะไปเรื่อย ๆ ตราบใดที่ไม่หยุดฝัน
วันนี้ไม่ว่าคุณจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้อง
เส้นทางการโตในชีวิต มันไม่มีขอบเขตหรอก
ไม่มีอะไรกั้นคุณได้ นอกจากใจคุณเอง
หาเพื่อนดี ๆ หาหนังสือดี ๆ เพจความรู้ดี ๆ
แค่นี้ก็เท่ากับได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการเติบโต
เมื่อเวลาผ่านไป ความสำเร็จจะมาเคาะประตูบ้าน
แบบที่คุณแทบไม่ทันตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ
ขออย่างนะ… อย่าล้มเลิกครับ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์
ธนบรรณ สัมมาชีพ