#จำไม่ได้แล้วว่าเจ้านายชมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
ก็อย่าไปจำมันเลยครับ ทุกวันนี้คนมือหนัก
นิ้วหนัก ปากหนักก็เยอะ
#มือหนักคืออย่างไร ก็ประเภทเดินผ่านกันไม่เคย
ยกมือไหว้ ไม่ว่าจะห่างกันกี่ปี ก็เดินแทบไหล่ชน
(ส่วนเจ้านายที่ลูกน้องไม่ยกมือไหว้ สาเหตุจะ
เกิดจากอะไร ให้คิดเอาเองเล่น ๆ นะครับ)
#นิ้วหนักคืออย่างไร ก็ประเภทจะพิมพ์ขอบคุณ
ในไลน์กลุ่มบ้างเพื่อให้ประชาชีได้ล่วงรู้ถึง
คุณความดีที่ลูกน้องได้ก่อขึ้น… ก็ไม่มี
ครั้นจะให้ไปกดไลค์ กดโพสชื่นชมน่ะ ฝันไปเหอะ
#ปากหนักนี่แหล่ะครับ เจอเจ้านายแบบนี้บ่อย
ในห้องประชุมไม่เคยเอ่ยขอบคุณ
เรียกไปชมส่วนตัวหรือก็ไม่
ไม่มีสัญญานตอบรับใด ๆ ที่จะช่วยให้ใจชื้นเลย
สำคัญคือเราต้องอยู่เป็น อยู่ให้ได้
ไม่ใช่ต้องคอยชะเง้อหาคำชมจากใครต่อใคร
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะชมจากใจจริงหรือเปล่า
ทีนี้ลองมาแกะรอยดูสักนิด
เพราะเจ้านายที่ดีแต่ชมไม่เก่งนั้นก็เยอะ
หากเขามีสัญญานเหล่านี้ ก็บอกได้เลยว่า
เขาไม่ได้ทอดทิ้งเราหรอก อาทิ เช่น
– คอยถามว่างานที่มอบหมายถึงไหนแล้ว
– คอยถามสารทุกข์สุกดิบ
– ห่วงใยเรื่องส่วนตัว หรือครอบครัวเราบ้าง
– กลางปี ท้ายปีมีโปรโมทเรามั้ย?
ซึ่งสัญญาณเหล่านี้ คนทำงานด้วยกันย่อมสัมผัสได้
แต่หากเจอเจ้านายที่ไม่เอาอ่าวเลย
ก็อย่าได้ท้อแท้ไป หมั่นกอบโกยวิชาความรู้
ในหน้าที่ตำแหน่งตนเข้าไว้ ทำประโยชน์ให้กับ
องค์กรอย่างสม่ำเสมอ ถ้าทำได้แบบนี้ไม่ว่า
คุณจะไปทำงานที่ไหนก็เจริญรุ่งเรือง
จำไว้นะครับ
“หากเราคิดลบกับเจ้านายมากเกินไป
หรือทำงานแบบซังกะตายจนเป็นนิัสัยแล้วนั้น
บริษัทจะได้รับความเสียหายน้อยมาก
เมื่อเทียบกำไรกับค่าตอบแทนที่จ่ายให้เรา
แต่กลับเป็นเราเองต่างหากที่เสียหาย
เพราะเวลาผ่านไปเรื่อย ควรจะมีชั่วโมงบินสูงขึ้น
แต่กลับต่ำเตี้ยลงเพราะคาใจกับเจ้านาย”
รู้แบบนี้แล้ว ลุยงานต่อไป
หาเวลาคุยกับคนรักบ้าง เพื่อนที่สนิทบ้าง
ได้ระบายออกจะช่วยให้กำลังใจเริ่มดีขึ้น
ส่วนเจ้านายห่วย ๆ ก็ปล่อยเขาไปเหอะครับ
บ๊ายยยย บายยยยครับ ล__ว__ก__เ__พ่
หวังว่าจะเป็นประโยชน์
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจาก #beartwings