“สุดท้ายแล้วเราก็มาคนเดียว
และจากโลกไปแบบเดียวดายอยู่ดี”
ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกนะที่เคยสะดุ้งตื่น
ตอนกลางดึกด้วยความกังวล
ราตรีแห่งความทุกข์ระทมมันช่างยาวนาน
แต่ใครล่ะจะพาเราผ่านมันไปได้ถ้าไม่ใช่
ตัวเราเอง กุมมือตัวเอง กอดตัวเอง
พร้อมให้กำลังใจตัวเองในคืนแล้วคืนเล่า
รู้ใช่มั้ยครับ… คืนที่มืดมนที่สุดเราจะเห็น
หมู่ดาวได้ชัดเจนที่สุด ชีวิตที่เจอวิกฤตินั้น
ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เราได้เรียนรู้และ
เติบโตจากมัน
หัดเรียนรู้จากวิกฤติ กังวลได้พอประมาณ
วางแผนสำหรับเช้าวันพรุ่งนี้ พึ่งขาตัวเองให้มาก
อย่าไปฝากความหวังกับใคร อะไร ที่ไหนเลย
สิ่งเหล่านั้นจะช่วยหนุนเราแค่ในช่วงที่มี
ผลประโยชน์ต่อกันในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
ชีวิตของเราก็ต้องบัญชาการเอง
หากค่ำคืนนี้หมอนเปียกด้วยน้ำตา
คิดเสมอว่า… เมื่อน้ำตาแห้ง เราจะลุยต่อไป
เคยศึกษาชีวประวัติคนระดับตำนานมั้ย
เขาร้องไห้เหมือนเราและเขาไม่เคยยอมแพ้
ราตรีสวัสดิ์ครับนักสู้
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจากเพจ Solidao