ผ่านปีใหม่มาหนึ่งสัปดาห์แล้ว คงเริ่มเข้าที่
เข้าทางไปหลายเรื่องแล้วใช่มั้ยครับ
ผมชอบนะกับคำกล่าว “ชีวิตไปต่อในตอน
เราตื่น… ไม่ใช่ตอนเรานอน” อารมณ์มันก็
เหมือนการที่เราลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง
ตามแผนการที่ได้วางหรือออกแบบไว้แล้วให้สำเร็จลุล่วงด้วยดี
การอ่านหนังสือหรือท่องจำคำคมเป็นการ
เริ่มต้นได้ดีนะครับ มันทำให้เราได้เริ่มต้น
ก้าวแรกจากอะไรที่ชื่นชอบและใกล้ตัวที่สุด
แต่สิ่งที่จะทำให้เราค้นพบตัวเองนั้น
ต้องอาศัยการปิดหนังสือแล้วลงมือทำจริง ๆ
มนุษย์เราจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเอง “หลงใหล”
ในงานอะไร มันต้องเกิดกระบวนการลองผิด
ลองถูกดูก่อนอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อลองแล้ว
เกิดติดใจ ทำไปเรื่อยจนเกิดความชำนาญ
ทีนี้มันก็หลงใหลเกิดใจรักในงานนั้น
จากนั้นก็วางแผนต่อว่าจะทำเงินจากมันได้
อย่างไร(บางคนทำเพื่อตอบสนองบางอย่าง
ที่ไม่ใช่เงิน ก็แล้วแต่เลยนะครับ เอาตามเป้า
ส่วนตัวที่วางไว้)
ควันหลงปีใหม่เริ่มจางไป ต่อไปก็รอสงกรานต์
จะได้หยุดยาวกันอีกรอบ หวังว่าไม่ว่าจะเทศกาล
ไหนก็ตาม เรายังสุขสบายดีกับงานที่ทำ
(เราใช้เวลากับวันอย่างต่ำวันละ 8 ชม.
ต้องหาจุดที่รักมันให้ได้นะครับ 
)
อย่าลืมมีเวลาให้ครอบครัว สุขภาพ มิตรภาพกับ
คนรอบข้างและมีเวลาให้ตัวเองด้วย
ปีนี้ผมก็มีโครงการใหม่เยอะเลย ไว้รออัพเดท
กันอีกที ท้ายนี้ขอให้ทุกท่านใช้ชีวิตให้เต็มที่
และสนุกไปกับมันครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ