“หลบด้วย ๆ ขอถ่ายรูปกับพ่อหน่อย”
เด็กคนหนึ่งบึ่งตรงมาที่ผมหลงจบบรรยาย
แน่นอนครับว่า… น้องเขาไม่ใช่ลูกผม
เพียงแต่อายุนั้นรุ่นลูกเลยทีเดียว
ผมหยิบรูปที่ผมประทับใจมาอวดครับ
มันมีโมเมนท์ดี ๆ เกิดขึ้นทุกครั้งที่เราได้ส่งมอบ
ความรู้ ประสบการณ์ แนวคิดที่คัดกรอง
แล้วว่าเหมาะกับผู้ฟังจริง ๆ
เรื่องบางเรื่องมันโคตรเก่าในสมองเรา
แต่เมื่อไปพูดให้คนกลุ่มใหม่ฟัง มันก็ยังขายได้
สำคัญคือเนื้อหาต้องทันสมัย นำไปใช้ได้จริง
ทุกครั้งที่ได้พูดให้เด็กฟัง ผมสังเกตได้ถึงพลัง
อะไรบางอย่างเสมอ นั่นคือ…พลังสะอาด…
ที่คิดอย่างไรก็พูดออกมาแบบนั้นเลยเพราะ
ไม่มีใครรู้จักเรามาก่อน และทุกครั้งจะมีทั้ง
เด็กที่สมัครใจมาฟัง และถูกเกณฑ์มา(แอบคล้าย ๆ ที่ทำงานหลายที่เนอะ)
หน้าที่ของเราคือต้องพยายามทำให้ทุกคน
เกิดแรงบันดาลใจก่อนป้อนเนื้อหา
ทำให้ทุกคนมีส่วนร่วมให้ได้
แน่นอนว่ามันไม่ได้สำเร็จทุกครั้งไป
แต่ต้องลองทำให้ดีที่สุดในทุกครั้ง
โลกทุกวันนี้เปลี่ยนเร็วครับ
เราเรียนรู้จากเขา เขาเรียนรู้จากเรา
เมื่ออยู่ในวัฏจักรนี้ต้องพัฒนาตัวเองเสมอ
ไม่งั้นจะตกรุ่นเอา …
ตามสไตล์คนสูงวัยหัวใจหนุ่มแน่นครับ