ถ้าดอกไม้ไม่้เบ่งบาน ให้ลองวิเคราะห์ดูสักนิดว่า
มันได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี เหมาะสมแล้วหรือไม่
ไม่ใช่ไปโทษมันฝ่ายเดียว
เราอาจจะเคยเห็นดอกไม้ที่ผลิได้แม้สิ่งแวดล้อม
จะเลวร้ายแต่นั่นก็ถือว่าเป็นส่วนน้อยเท่านั้น
เพราะแม้แต่เราเองก็เถอะ คงไม่อาจแข็งแรงได้
หากต้องอยู่ในที่กดดันทั้งกายและใจ
ช่วงที่ผมอยู่ฝ่ายบริหารทรัพยากรมนุษย์
ได้รับรู้ปัญหาอยู่เป็นระยะเกี่ยวกับความคับข้องใจ
ที่เกิดขึ้นจากสิ่งแวดล้อมในที่ทำงาน
ไม่ว่าจะมาจากหัวหน้า,เพื่อนร่วมงานหรือจาก
กฎระเบียบของบริษัทก็ดี ล้วนเป็นปัจจัยสำคัญ
ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานทั้งสิ้น
พืชพันธุ์กับคนมีส่วนเหมือนกันคือต้องการ
ทรัพยากรที่จำเป็น ถ้าพืชก็ต้องการปุ๋ย น้ำ แดด
คนเราก็ต้องการปัจจัยสี่ ข้าวปลาอาหาร,
ยารักษาโรค, ที่พักพิง, เครื่องนุ่งห่ม
แต่คนเรามีหัวใจและสมองที่ซับซ้อน
ต้องการตัวช่วยมากกว่านั้น นั่นคือ “กำลังใจ”
คนเราสามารถเติบโตได้แม้ในวันที่โหดร้าย
หรืิออยู่ในภาวะที่เรียกว่ามรสุมชีวิตยาวนานต่อเนื่อง
การเป็นผู้นำหรือหัวหน้าจึงต้องมองให้ออกว่า
ผู้คนที่ใกล้ชิดกับเขาหรือเพื่อนร่วมงานมี
สภาพจิตใจเป็นอย่างไร
ไม่ใช่แค่อัดฉีดแค่เรื่องวัตถุ
แต่เรื่องจิตใจกลับทิ้งขว้าง หากทำได้ครบทุกมุมจริง
เท่ากับได้ช่วยสร้างคน ให้เขาได้มีชีิวิตที่สวยงาม
ดังดอกไม้ที่บานได้แม้อะไรต่ออะไรไม่เป็นใจ
หากเจ้าดอกไม้พูดได้คงบอกว่า
#ไม่หวั่นแม้วันมามากครับ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์
ถูกใจ ไลค์ คอมเมนต์
แชร์ได้โดยไม่ต้องขออนุญาต
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ