ทุกคนก็อยากดูดีในสายตาคนอื่นกันทั้งนั้นแหล่ะ
แต่อย่าลืมว่า… กว่าจะถึงจุดนั้น ต้องแลกกับ
อะไรบางอย่าง หรือต้องยอมดูไม่ดีก่อนจึงจะ
ซึ้งถึงแก่นและหวนคือสู่เส้นทางต่อไป
นึกถึงผีเสื้อสิครับ
กว่าจะบินได้ ในอดีต มันเป็นหนอนมาก่อน
ใครเห็นเป็นต้องยี้ มิหนำซ้ำบางคนถึงขนาด
ขยี้ด้วยปลายเท้าเพราะทนกับความอัปลักษณ์
ของมันไม่ไหว
เอาล่ะ… เราเป็นคน ไม่ใช่ผีเสื้อ
เราไม่ได้เป็นหนอนน่าเกลียด
เราเกิดมามองโลกในฐานะ “คน”
สิ่งที่เราต้องผ่านให้ได้คือบททดสอบชีวิตครับ
การที่เราลงเรียนในหลักสูตรไหนก็ตาม
นั่นเพื่อสนองโจทย์บางอย่าง ซึ่งถ้าสอบผ่าน
มันจะทำให้ชีวิตเราพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง
วันนี้ขายหน้าในการสนทนากับฝรั่งในคลาสเรียน
(มีเพื่อนร่วมรุ่นแค่ 25-30 คนเท่านั้น)
แต่เมื่อเรียนจบ เราจะพบโลกใหม่
มันนำไปใช้กับชีวิตประจําวันและหน้าที่การงานได้
วันนี้ร้องเพลงห่วยแตก จนคนใกล้ตัวส่ายหน้า
เรายอมลงเรียนร้องเพลงสักปีถึงสองปี
หลังจากนั้นค่อยกลับไปร้องให้เพื่อน ๆ ใหม่
ผมว่าขี้คร้านจะฟังเสียงกรี๊ดครับ
ซึ่ง ณ เวลาที่หัดใหม่ ๆ เราก็ต้องอายทั้งครู
ทั้งเพื่อนร่วมรุ่น
ถามในลักษณะเดียวกันว่า… เมื่อผ่านมันได้
เราจะภูมิใจขนาดไหนครับ ?
ทุกวันนี้คนขยันทุ่มเทให้กับงานนั้นมีเยอะ
ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี และผลลัพธ์ที่ได้อีกอย่างที่ไม่ใช่
ตัวเงิน มันคือประสบการณ์ล้วน ๆ
คุณเคยได้ยิน ได้เห็นบ่อย ๆ ใช่มั้ย?
หลายคนที่ดูไม่โดดเด่นในบริษัทสักเท่าไหร่
แต่พอย้ายที่ทำงานเท่านั้นแหล่ะ
อนาคตไปโลดเลย… เพราะเมื่อเจอสังคมใหม่ ๆ
ก็ไม่ได้แคร์หน้าไหนทั้งนั้น แถมได้ใช้วิชาที่เคย
ฝึกมาจากที่ทำงานเดิมอย่างเต็มที่
การกล้าคิด กล้าพูด กล้าทำมากขึ้น
เป็นเรื่องที่ดีและมีค่าเสมอ มันเลี่ยงไม่พ้นที่จะต้อง
ผ่านการเป็นคนที่ดูไม่ดีมาก่อน
แต่ทนเหอะ… #ทุกข์ระยะสั้นแต่สุขระยะยาว
ลงทุนกับตัวเองซักหน่อย เป็นเจ้ามือเองแท้ ๆ
อย่าแพ้ผีเสื้อซะล่ะ…. จัดไปครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ