การเป็นนักคิด Thinker มักโดนแซะอยู่เสมอ
ว่าหมดเวลาไปกับการวางแผน แทนที่จะลุก
ขึ้นมาทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเสียหน่อย
ดังนั้นภาพของนักปฏิบัติหรือ Doer
จึงดูดีขึ้นมาทันใดเพราะมีอะไรจับต้องได้
ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยง่าย ๆ
โลกทุกวันนี้มีหลายกิจกรรมที่บีบบังคับ
ให้เราต้องเป็นนักปฏิบัติ เห็นได้ชัดในชีวิต
การทำงาน แต่คงต้องฝากเอาไว้สักนิด
เมื่อติดกับการลุกขึ้นมาทำอะไรด้วยตนเอง
บ่อยขึ้นเท่าไหร่ มันอาจส่งให้ผลเราหลงลืม
การครุ่นคิดหรือวางแผนระยะยาว หรือพักเรื่องวิสัยทัศน์เอาไว้ก่อนจนเผลอเข้าข่ายพักยาว
ดังนั้นจะนักคิดหรือนักทำย่อมต้องอยู่ใน
สัดส่วนที่เหมาะสม อย่าลืมว่าทั้งสองคนนี้
อยู่ในตัวเรามาตลอด เลือกคิวให้ดี
จะใช้งานนักคิดตอนไหนและสวมวิญญาณ
นักทำตอนไหน… แล้วชีวิตจะสุนทรีย์ขึ้นครับ