เชื่อผมเหอะ ? แม้กระทั่งนาทีนี้
ก็ยังมีคนที่กำลังสนุกสนานกับการนินทาเรา
หรือเราเองก็กำลังนินทาคนอื่นอย่างเมามัน
ดูเผิน ๆ มันช่างดูน่าสนุกเสียนี่กระไร
ลูกน้องมักนินทาเจ้านาย
มันคือผงชูรสบนโต๊ะอาหารอย่างแท้จริง
คุยกันตั้งแต่เลิกงานจนร้านบุฟเฟต์ปิดยังได้
ส่วนเจ้านายก็เมาท์มอยลูกน้องตอบแทน
มันช่างเป็นสีสัน เป็นกับแกล้มเลิศรสในวง
สนทนา เมาท์ไป กินไป สุขใดจะเท่าเทียม
และมันไม่ใช่แค่เท่านั้นนะครับ
แม้กระทั่งในวงลูกน้องและในวงเจ้านาย
เมื่อมีใครสักคนลุกไปเข้าห้องน้ำ
เป็นต้องโดนนินทาลับหลังอย่างไว
เรียกได้ว่าเป็นการ “นินทาระยะเผาขน” ก็ว่าได้ นั่นคือ เมื่อสบโอกาสลูกน้องก็เผากันเอง
เจ้านายก็เผากันเองบ้าง…
แล้วไงล่ะครับ ?
ผู้คนมักจะนินทาเราลับหลังเสมอ
ส่วนเราต้องยอมรับความจริงเถอะว่า
เราเองไม่อาจทำให้คนทุกคนปลื้มเราได้
ดังนั้นจงใส่ใจคนที่เรารักดีกว่า
ครอบครัวที่คอยสนับสนุนเราเสมอ
คนรักที่คอยรักษาแผลให้เรา
เพื่อนแท้ที่แบ่งข้าวปลาอาหารให้เรากิน
ครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิ์วิชาให้เรา
คนเหล่านั้นได้รับการดูแลหัวใจ
เป็นอย่างดีหรือยัง ? อย่ามองข้าม
คนที่อยู่ใกล้ตัวผู้หวังดีอีกต่อไปเลย
ส่วนพวกจอมปลอมนั้น บางทีเราก็ต้องอาศัย
เขานะ สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรู
คบไว้เพื่อผลประโยชน์บ้างก็ได้
เผื่องานจะได้ไหลลื่นขึ้น
อ๊ะ ๆ ย้ำว่าเรื่องงานครับ
มันเป็นกลยุทธ์การติดต่อประสานงาน
ยังไงซะ ก็ต้องเห็นแก่ประโยชน์ของบริษัท
และผลประโยชน์ตอบแทนบางอย่างที่เราควรได้
ส่วนหลังเลิกงาน ซึ่งเป็นชีวิตส่วนตัวนั้น
คงเป็นช่วงเวลาที่หยุดเรื่องงาน
และเป็นช่วงเวลาครอบครัวแทน
ใครที่อยู่ตัวคนเดียว ก็อาจเป็นช่วง
ที่ได้อยู่กับตัวเองเสียที วันละ 1-2 ชม.
ที่ไม่มีใครรบกวน มันช่างมีค่าจริง ๆ
ผมยกตัวอย่างภาพยนตร์ที่โกยเงินถล่มถลาย
ไม่ได้สร้างมาเอาใจทุกคนบนโลก
แต่เขาสร้างเพื่อเอาใจกลุ่มเป้าหมาย
เราไม่ชอบหนังผี
แต่หนังผีจำนวนไม่น้อยที่โกยเงิน
เราไม่ชอบหนังดราม่าน้ำตาแตก
แต่ก็มีไม่น้อยที่ได้รางวัลและรายได้มหาศาล
จึงส่งท้ายว่า แคร์คนที่เขาแคร์เรา
และหยุดให้ค่ากับน้ำลายคนอื่นได้แล้ว
จำไว้ว่า “คนที่ไม่โดนนินทา
มีแค่คนที่ยังไม่เกิด”
คนที่มีชีวิต และคนที่จากโลกนี้ไปแล้ว
ล้วนโดนนินทาลับหลังถ้วนหน้า
ก้าวต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็งกันเถอะ
อย่าเสียเวลากับพวกปากหอยปากปูเลยนะ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ