“กบในกะลา”
“เก่งแค่ในบริษัทตัวเอง”
“ออกไปเจอโลก ล้มไม่เป็นท่า”
“เปลี่ยนงาน แต่ตลาดแรงงานไม่ต้องการ”
อาการเหล่านี้ Yuichi Tanaka นักเขียน
หนังสือ Bestseller แห่งปีชาวญี่ปุ่น
ชื่อหนังสือ”ธรรมดาที่ทำเงิน” ได้กล่าวเอาไว้ว่า
มันคือ “บุคลากรมูลค่าต่ำ” ครับ
คนเหล่านี้จะมี ”ทักษะเฉพาะทางประจำบริษัท”
เช่น ทักษะเรื่องการเมืองภายใน, ทักษะการ
เอาตัวรอด(อยู่เป็น), ทักษะการปรับตัว(อารมณ์แบบกิ้งก่าปรับสี)
หรือแม้กระทั่งการประจบสอพลอ(เลียแข้งเลียขา) เป็นต้น
ประเด็นคือ ทักษะจำพวกนี้เอาไว้ใช้กับบริษัท
เดิมที่ทำอยู่ ทำไปเรื่อย ๆ เพราะเป็นทักษะ
ที่เอาตัวรอดได้เสมอ และไม่ต้องสนใจว่า
วัฒนธรรมของบริษัทจะเริ่มรวนหรือไม่
มันจึงเป็นที่มาของภาวะมันสมองไหลไงครับ
ทีนี้ ”ทักษะเฉพาะทางประจำบริษัท”
มันจะออกฤทธิ์ตอนไหนล่ะ…
ก็ตอนที่คนพวกนี้คิดเปลี่ยนที่ทำงาน
หรือเปลี่ยนงานใหม่น่ะสิครับ
เมื่อใดก็ตามที่ก้าวออกไปเผชิญโลกภายนอก
ออกไปเจอบริษัทที่มีวัฒนธรรมดีงามแล้ว
เจ้าทักษะเฉพาะทางที่เคยมี มันกลับเอาไปใช้
ไม่ได้ ด้วยความที่เขาเป็น “บุคลากรมูลค่าต่ำ”
วันนี้วัฒนธรรมในที่ทำงานของไทยเรา
มันกำลังเป็นสีที่นิยมกันในปัจจุบันนั่นคือ
“สีเทา” อยู่ที่ว่าที่ไหนจะเทาเข้มหรือเทาอ่อน
ผมจึงแค่ชวนคิดสนุก ๆ ว่า เราจะเอาตัวรอด
ในสังคมการทำงานในปัจจุบันอย่างไรดี
คำตอบที่ได้นั้นอยู่ในใจแต่ละท่าน
เราต้องทำงานหาเงินกัน เราต้องสนุกกับมัน
ไม่มีงานไหนไม่มีปัญหา
ไม่มีที่ทำงานไหนไม่มีปัญหา
ทุกตารางกิโลเมตรบนโลกใบนี้ต่างมีปัญหา
ไล่เรียงตั้งแต่ปัญหาขนาดเล็กจนถึงใหญ่หลวง
ดังนั้นการตั้งสติรับมือกับมันจึงเป็นเรื่อง
ที่ต้องฝึก เมื่อฝึกได้จะสนุกกับมัน
แหม… ก็เรารู้กันอยู่แล้วนี่ว่าปัญหามันทำให้
เรามีงานทำ เพราะฉะนั้นมาแปลงร่างเป็น
“บุคลากรมูลค่าสูง” ของโลกใบนี้กันนะครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com