ตอนเราเป็นเด็กเป็นเล็ก ไร้ Connection
แต่บังเอิญเปี่ยมด้วยความสามารถ
มันก็เป็นไปได้ ที่จะมากด้วยคนที่อยาก
อุ้มชูปูเสื่อ เผื่อว่าจะได้ผลประโยชน์ร่วม
เหมือนการลงทุนช้อนหุ้นตอนราคาต่ำ
นั่นแหละ เผื่อมันราคาพุ่งจะได้รวยทวีคูณ
แบบรวยไม่รู้ตัว
ประเด็นคือ… เมื่อยามเราสิ้นไร้ไม้ตอก
หรือทั้งสุขภาพและสภาพจิตใจไม่พร้อม
สู้ชีวิตนี่สิ ยังจะมีใครยินดีที่จะเสนอความ
ช่วยเหลืออยู่หรือไม่ ? มันช่างย้ำเตือน
คำว่าใจคนยากแท้หยั่งถึงนั้นมันเรื่องจริง
ขอเสริมว่าทักษะการโน้มน้าว เจรจาต่อรอง
จึงเป็นทักษะที่โคตรจำเป็นในยุคปัจจุบัน
(จริง ๆ แล้วคือตั้งแต่อดีตยันอนาคตเลย)
ฝึกไว้เถอะนะครับ สักวันหนึ่งเราจะได้ใช้แน่ ๆ
เผลอ ๆ พรุ่งนี้ได้ใช้เลย ก็แหม….. เราใช้
ทักษะการเจรจาต่อรองเพื่อใคร ที่ไหนล่ะ
มันเพื่อตัวเราล้วน ๆ
ท่านใดที่มีมิตรสหายพร้อมเกื้อกูลอยู่แล้ว
มันช่างเป็นต้นทุนที่ล้ำค่า รักษาเขาไว้ให้ดี
เมื่อได้ดีก็จงอย่าลืมเขา
ส่วนท่านใดที่มีมิตรจอมปลอม มันคงถึงเวลาแล้วที่จะบันทึกเขาไว้ในบัญชีดำ หากวันข้างหน้าลืมตาอ้าปากได้ ก็ช่างน้ำหนักเสียใหม่
ไม่ให้เสียเหลี่ยมคน อย่าให้พวกจอมปลอม
มามีผลต่อการดำเนินชีวิตอีก
ไม่งั้น… สิ่งที่เราทุ่มเทแลกไปมันคงสูญเปล่า
จริงมั้ยครับ…?
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจากภาพยนตร์ Joker(2019)