เมื่อถึงเวลาหนึ่ง วันที่สิงโตแก่ตัวลงตาม
กฎธรรมชาติ แม้จิตใจจะแข็งแกร่งแต่สภาพร่างกายกลับสวนทาง อย่าว่าแต่ออกล่าเลยนะ
แค่จะป้องกันตัวเองจากภยันตรายยังลำบาก
มันอาจจะคำรามได้แต่สุ้มเสียงนั้นไม่ทรงพลัง
เช่นเคย เขี้ยวที่เคยแหลมคมฉีกกระชากเหยื่อ
ในวันนี้ได้ผุกร่อนเสียแล้ว และอีกไม่นานมันจะ
กลายเป็นผู้ถูกล่าเสียเองโดยฝูงไฮยีนาที่หิวกระหาย
อายุเฉลี่ยของสิงโต คือ 14 ปีครับ
เรื่องราวของมันช่างเหมือนกับชีวิตคนเรา
เราไม่อาจรักษาความเยาว์วัยได้ตลอด
เราไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า เราไม่ได้แข็งแรงเสมอไป
เราไม่อาจครองตำแหน่งไว้ได้ สักวันหนึ่งเรา
จะต้องลงจากบัลลังก์
เราต่างจากเจ้าป่าตรงที่ เราเป็นสัตว์สังคม
การรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน รู้จักกาลเทศะ
จะทำให้เราเป็นที่รักเมื่อถึงวันที่แก่ชรา
เราจะเป็นที่ปรึกษาของคนรุ่นหลังได้
เพราะมีประสบการณ์มากมายให้ถ่ายทอด
เหมือนตำราเล่มหนาและใหญ่
แม้กระทั่งคนในวัยทำงานเองก็ตาม
คำว่า “อยู่ให้เขารัก จากให้เขาคิดถึง”
ยังคงใช้ได้ตลอดกาล มันคือสิ่งที่คนทำงาน
ทุกคนบนโลกต้องเรียนรู้และปฏิบัติตาม
หากอยากเป็นตำนาน เมื่อวันที่ตำแหน่งนั้น
ได้หมดวาระไป ดั่งสายน้ำที่ไม่ไหลย้อนคืน
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com
======
ภาพจาก Thanaban โดย Midjourney.