“ความสมดุลระหว่างรักตัวเองและรักผู้อื่น
เป็นศิลปะแห่งการใช้ชีวิตอย่างสุด ๆ เลยครับ”
นี่นับเป็นศิลปะแห่งการใช้ชีวิตที่ต้องประพฤติปฏิบัติด้วยความระมัดระวังและด้วยความ
เข้าใจลึกซึ้งอย่างยิ่งยวด
การรักตัวเองไม่ใช่การหมกมุ่นอยู่กับตนเอง
จนขาดความสนใจต่อผู้อื่น แต่เป็นการเสริมสร้างความแกร่งจากภายใน ซึ่งเป็นพื้นฐาน
ที่จำเป็นสำหรับนักแบ่งปันที่อยากให้ความรักและดูแลผู้อื่นได้อย่างเต็มที่
การดูแลตัวเองในด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น
สุขภาพกายและใจ, การพัฒนาตนเองหรือ
การมีเวลาสำหรับการพักผ่อน ช่วยให้เรามีพลังงานและความสุขแบบเต็มถังหรือเต็ม
โกดังก่อนที่จะเริ่มแบ่งปันให้กับผู้อื่น
ด้วยทฤษฎีง่าย ๆ … เราจะแบ่งปันสิ่งใดได้
ก็ต่อเมื่อเรามีของสิ่งนั้นแล้วนั่นไงครับ
ในทางตรงกันข้าม การรักผู้อื่นก็ต้องไม่ลืม
ที่จะเติมเต็มความต้องการของตัวเอง
ไปพร้อม ๆ กันด้วย มันไม่ใช่แค่การให้ ให้
และให้เสมอไป แบบนั้นมันเรียกว่าให้
มากเกินเหตุจนถึงจุดที่ต้องสูญเสียตัวตน
จะว่าไปแล้ว… ความสมดุลนี้ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น
ได้ในทันที แต่เป็นกระบวนการเรียนรู้และ
ปรับเปลี่ยนที่ต้องทำอย่างต่อเนื่องเท่านั้นครับ
จงทำให้การเรียนรู้ที่จะรักตัวเองและผู้อื่น
ในส่วนผสมที่ลงตัว กลายเป็นหนึ่งในบทเรียนสำคัญที่สุดในชีวิตซะ เพราะสิ่งนี้จะช่วยให้
เรามีชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขและเปี่ยมล้น
ไปด้วยความหมายที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ