เรียนกันมาตั้งแต่เป็นเด็กกะโปโล
ว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม
จะไปไหน มาไหนต้องไม่ไร้เพื่อน
ไปด้วยกัน มาด้วยกัน
ถ้าทิ้งกันล่ะน่าดู
มันจึงเริ่มมีสังคมย่อย ๆ ขึ้นมา
พร้อมเรียกร้องความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
หรือระหว่างกลุ่มหนึ่งไปอีกกลุ่มหนึ่ง
ใครที่เข้าร่วมกลุ่มก็ถือว่ามีสังคม
ใครที่ไม่เข้าร่วมกลุ่มก็ถูกมองว่านิสัยไม่ดี
โลกทัศน์คับแคบ
#แต่ให้ตายเถอะครับ!
ผมกลับมองว่าแนวคิดแบบนี้มันไม่จริงเสมอไป
ถ้าอยู่ในยุคในน้ำมีปลา ในนามีข้าวนั้น
ผมค่อนข้างเห็นด้วยเป็นอย่างมาก
เพราะต้องเกื้อกูลกัน
ใครมีข้าวเอาไปแลกปลา
ใครมีผักผลไม้ก็ไปแลกข้าวได้
#พอตัดภาพมานาทีนี้ล่ะครับ
นาทีที่คุณผู้อ่านกำลังจ้องมือถือตาเขม็ง
แถมยังอยู่ที่ไหนก็ได้ในโลกใบนี้
แค่เชื่อมต่อ wifi ได้ ก็สบายบรื๋อ
มันกำลังบอกอะไรเรา
คุณอยากกินอะไรก็สั่งออนไลน์ได้
เพราะ Grab ,Lineman , Food panda,Lalamove
เตรียมส่งของกินให้คุณอิ่มได้แม้ทอดกายรอบนเตียง
หากอยากยืดเส้นยืดสายหน่อยก็ย้ายก้น
ออกไปซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อใกล้บ้าน
ซึ่งพี่ท่านก็รอโกยเงินจากคุณตลอด 24 ชม.อยู่แล้ว
ไม่ต้องรอเพื่อนฝูงพาไปกินหรือรอให้ซื้อมาฝาก
คนปัจจุบันจึงโดนหลอมให้มีพฤติกรรมแบบอยู่คนเดียวได้
ไหนจะสังคมคนสูงอายุอีกเล่า
ที่บอกตรง ๆ นะครับว่า
คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายยังเล่นอินเตอร์เน็ตไม่เป็น
จะให้เล่น Youtube,Facebook , Line ฯ
หรือให้แชทจนน้ำเหงื่อกระจายคงไม่เหมาะ
ท่านเหล่านี้มีไม่น้อยที่ต้องอาศัยตัวคนเดียว
มีชีวิตในรูปแบบสูงวัยที่ท่านถนัด
โดยไม่ต้องพึ่งพาเทคโนโลยีที่ลูกหลานประเคนให้
ผมไม่ได้เขียนบทความนี้เพื่อแสดงความไม่เห็นด้วย
กับคำกล่าวที่ว่า “มนุษย์เป็นสัตว์สังคม” ซะทีเดียว
แต่อยากเสริมในมุมที่ต้องเปลี่ยนตามกาล
ในวันทำงานเราต้องพบปะเพื่อนร่วมงาน
เพื่อสร้างผลงานชั้นเยี่ยมให้บริษัท
แต่เราคงไม่ต้องเป็นสัตว์สังคมมากจนต้องคอยเอาใจ
เพื่อนร่วมงานแย่ ๆ ที่คอยฉุดรั้งเราไม่ให้เติบโต
หลังเลิกงานเราก็เข้าสู่โหมดอยู่คนเดียวได้
เพื่อพัฒนาตัวเองวันละนิด ละหน่อย
และถามใจตัวเองสักหน่อยว่ามีความสุขหรือไม่ ?
ถ้าอยู่ในสังคมสวมหน้ากากแล้วไม่มีความสุข
สู้แยกตัวออกมานั่งคุยกับตัวเอง
หากิจกรรมที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข
อยู่กับครอบครัวที่คอยส่งกำลังใจ
หรืออยู่กับแฟนที่มีความคิดอ่านเสมอกัน
มันจะไม่คุ้มค่ากว่าหรอกหรือ ?
ผมเองก็ไม่ใช่ว่าจะมีเพื่อนมากนะครับ
ทุกวันนี้ผมเลือกที่จะอยู่กับสังคมที่เกื้อหนุน
หรือจะกล่าวว่าอยู่กับบุคคลที่เกื้อหนุนก็ได้
เพราะในชีวิตจริงนั้น มันมีแค่ไม่กี่คน
บางครั้งการต้องอยู่คนเดียวก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป
ซึ่งผมคิดว่าทุกคนก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้
“จะเป็นสัตว์สังคมหรือไม่…#ถามใจเธอดู”
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ