ถ้าวันนี้ยังไม่เป็นเสือ
แต่เมื่อถึงคราวจำเป็น เราก็ต้องรับบทมันอยู่ดี
เมื่อชีวิตเราอยู่ในอันตราย
เมื่อครอบครัวเราอยู่ในอันตราย
เมื่อเราไม่มีอาหารยาไส้แล้วเราจะดูแลใครได้
เลยอยากฝากข้อคิดให้คนใจเสือกันนิด
วันนี้ไม่ต้องรอให้จนตรอกก่อนค่อยสู้
เพราะมันไม่ใช่วิถีของเสือ
เสือต้องล่าเพื่อประทังชีวิต จะให้งอมืองอเท้า
อยู่เฉย ๆ คงไม่ได้(นอกจากเสือในสวนสัตว์)
เสือต้องนำพาชีวิตตัวเอง เป็นเจ้านายตัวเอง
ในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด
เสือต้องมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง
บุคลิกภาพดี ดูแล้วมีออร่า แววตามีประกาย
แต่คนเรามันไม่ใช่เสือ
เราต้องมีมิตรสหาย ต้องมีบริวารซ้ายขวา
ต้องใจเขาใจเราในหลายสถานการณ์
เอาข้อดีของเสือมาเล่าเพื่อสะกิดใจ
เราต้องการพลังบางอย่างจากความเป็นเสือ
ถึงเวลาดุดันไม่เกรงใจใครก็ทำได้
อย่ามาหยามกันเด็ดขาด
จะเรียกกันว่า “หน้ากากเสือ” ก็ได้นะ
ฟังแล้วฮึดไม่เบา เพราะเบื่อแล้วกับ
“หน้ากากคน” (จอมปลอม)… เนอะ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ