#หยุดฆ่าอนาคตตัวเองโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ผมย้ำอีกที…หยุดอ่านสักนิด แล้วค่อยเดินต่อ
แบบองอาจมาดแมน ไม่ใช่หลังค่อมแบบไร้สง่าราศี
เคล็ดไม่ลับต่อไปนี้มีไว้ให้คิดตามกันเช่นเคย
คนเราจะโตแบบทะลุทะลวงได้
แบบใครก็ฉุดไม่อยู่นั้น
มันไม่ได้อยากอะไรเลย
แค่ดำเนินการให้ถูกทาง
ซึ่งผมคันปากอยากจะเล่าสู่กันฟังเหลือเกิน
ดังนี้ครับ เพื่อน ๆ…
แยกให้ชัดระหว่างจุดอ่อนกับจุดแข็ง
จากนั้นให้ขยี้มันให้แตกฉาน
ดำเนินการขยายความ
มันจากจุดนั้นทันที โดยหยุดพร่ำบอกตัวเอง
ถึงจุดอ่อนได้แล้ว เช่น
#เราล้มเหลวเป็นประจำ
#เราฉลาดน้อย
#เราออกจากงานบ่อย
#เราอ้วนเกินลิมิต
#เราขาดเสน่ห์
โอ๊ย…. ท่านพี่ครับ
จุดอ่อนแบบนี้มันก็มีกันทุกคน แล้วแต่ใครจะมาก
จะน้อย มันไม่ค่อยจะสร้างสรรค์อะไรให้ชีวิต
แล้วจะไปจมปลักอยู่กับมันทำไมเล่า
โฟกัสที่จุดแข็งสิครับ
ไอ้ความล้มเหลวที่มองหรือจิตนาการข้ามช็อตไปน่ะ
มันอาจไม่มีจริงก็เป็นได้ กลายเป็นทุกข์ใจไปฟรี ๆ
ลองอีกที
#เราล้มเหลวเป็นประจำ
เพราะทำบ่อยเฟ้ย ไม่เคยหยุดลงมือทำ
สักวันมันต้องสำเร็จ
#เราฉลาดน้อย
แล้วไอ้คนที่ฉลาดเยอะ มันประสบความสำเร็จกัน
ทุกคนมั้ย
#เราออกจากงานบ่อย
อ้าว… ก็มันไม่ใช่ ก็ต้องเปลี่ยนงานสิ เป็นเรื่องปกติ
#เราอ้วนเกินลิมิต
รู้ตัวก็ดีแล้ว ผอมไปก็อาจขาดสารอาหาร
ค่อย ๆ คุมอาหารละกัน
#เราขาดเสน่ห์
แต่ก็เป็นเอกลักษณ์นะเฟ้ย ใครเห็นก็จำได้
คือคิดให้มันแหวกแนวไปในทางเชิงบวกให้ได้
แล้วดำเนินการต่อจากจุดแข็งอะไรสักอย่างในตัวเรา
มันจะเป็นการกำจัดความกลัวที่ซ่อนเร้นในใจ
เพื่อให้เราได้มีพัฒนาการไปสู่การเป็นคนที่ดีกว่า
อย่าลืมนะครับ เหยียบจุดอ่อนเอาไว้ ชูจุดแข็งขึ้นมา
แล้วจะพบว่าชีวิตไปต่อได้อีกเยอะ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ