ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
คนที่มักผัดวันประกันพรุ่งหรือทำงานแบบ
ไม่มีเส้นตาย คือคนที่กำลังขีดเส้นตายให้ตัวเอง
โดยไม่รู้ตัว นอกจากนั้นยังสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้กับเพื่อนร่วมงานแบบไม่รู้จบ
เพราะคาดหวังอะไรแทบไม่ได้เลยสักเรื่อง
ผมเคยเป็นคนขี้เกียจมาก่อน ถึงตอนนี้
จะดีขึ้นมาก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า สมัยที่เรียน
ไม่จบสักปริญญานั้นก็เพราะผัดวันประกันพรุ่งในการอ่านหนังสือและฝึกทำแบบฝึกหัด
เลื่อนไปเลื่อนมาก็ส่งผลเสียให้ชีวิตทันที
เพราะสอบตกเป็นประจำ
ถ้าพูดแบบกว้าง ๆ ให้ลองดูผู้คนที่จัดว่า
เป็นโรคอ้วน นั่นเพราะไม่ยอมปรับพฤติกรรม
ในการบริโภคและจัดเวลาให้การออกกำลังกายบ้าง บางคนวางแผนดูแลสุขภาพไว้ดีแต่พอ
ถึงเวลากลับเลื่อนกำหนดออกไปซะงั้น
คุณคงเคยเห็นคนที่เล่นกีต้าร์ได้ไม่กี่คอร์ด
ผ่านไปห้าปีสิบปีก็ยังมีทักษะเท่าเดิมคือเล่นเพลงยากไม่ได้แถมยังเล่นไม่จบสักเพลง
ซึ่งสาเหตุนั้นจากการไม่มีวินัยในการซ้อม
ผัดวันไปเรื่อยจนชิน
วกมาเรื่องงานบ้าง เพราะเราคงหนีมันไม่พ้น
ตราบใดที่หัวใจยังเต้นและกระเพาะยังทำงานปกติ หากมัวแต่เหลวไหลไปเรื่อย ทำงานแบบไม่มีเส้นตายหรือกำหนดกรอบเวลาที่แน่นอน แล้วความสำเร็จมันจะมาเยือนได้อย่างไร
รู้มั้ยหากเราหักพฤติกรรมเหล่านี้ได้
กราฟชีวิตจะผงกหัวเชิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์
1. เลิกเป็นพวกเสพติดความสมบูรณ์แบบ
ให้ลงมือทำไปเหอะ เดี๋ยววันที่งานมันเดินก็จะเริ่มเป็นรูปเป็นร่างเอง
2. อย่ากลัวความล้มเหลวมากจนขาหมดแรง
พอกลัวมากเข้าก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
จนเข้าตาจน งานไม่เสร็จทันเวลาที่กำหนด
3. หยุดเป็นคนประเภทที่ต้องรอคนอื่นมาให้กำลังใจ ทั้งที่ของแบบนี้มันสร้างเองได้ แถมสร้างได้ไม่มีวันหมดด้วย ลองดูสิครับ
4. อะไรที่กลัว ให้ทำมันสองครั้ง … จริงครับ
ถ้าคุณทำมันได้แบบนี้นอกจากได้งานแล้วนะ
คุณได้ตัวตนคนใหม่ของตัวเองเวอร์ชันที่ไม่เคย
ได้มาก่อน พร้อมลุยทุกเรื่อง สนุกดีออก
ที่เล่ามาไม่ใช่เคล็ดลับนะครับ
ผมแค่มาแชร์จากประสบการณ์อันน้อยนิด
วันนี้ถ้าหงุดหงิดกับคนที่ชอบผัดวันประกันพรุ่ง
ก็แชร์ไปให้เขาอ่านได้เลย
พิมพ์ไปชักเหนื่อยครับ ขอบคุณที่รับอ่านรับฟัง
หากอยากร่วมแสดงความคิดเห็นก็ยินดีครับ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์เช่นเคย
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com
======
ภาพจาก Thanaban โดย Midjourney