อย่าให้สายเกินไป


“ไปเที่ยวกันเหรอ…เอาไว้ก่อนนะ”
“มีเรื่องอยากคุยด้วยเหรอ… ไว้ให้ผมว่างก่อนนะ”
“ข้าวเย็นคืนนี้ยกเลิกก่อนนะ… ไว้จะเลี้ยงปลอบใจ
วันหลัง”

ชีวิตเราชินกับการลำดับเอาเรื่องสำคัญ
แต่ไม่เร่งด่วนไว้จัดการทีหลัง เพราะต้องตั้งสติ
ไว้รับมือกับเรื่องที่สำคัญและเร่งด่วนซึ่งส่วนมาก
มักแฝงตัวมากับงาน งานและงาน

เมื่อต้องทำงานหาเงิน ทุกลมหายใจเข้าออก
จึงผุดหน้าเจ้านายขึ้นมาแทนที่ใบหน้าคนที่เขารักเรา
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหรือแฟนหรือสัตว์เลี้ยงตาดำ ๆ
(หรือทั้งหมดรวมกันนั่นแหละ)
แล้วก็ให้น้ำหนักความสำคัญไว้ท้าย ๆ

เมื่อใช้คำว่า “เอาไว้ก่อน”, “เอาไว้ทีหลัง”
บ่อยขึ้น อาการหลงลืมก็จะมาเยือน
ยิ่งคนที่เขารักเราแคร์เรามากเท่าไหร่
เขาก็อาจเลือกที่จะเงียบ ไม่ยกเอาสิ่งที่เราผัดผ่อน
ออกไปมาเถียงกันให้เป็นประเด็น

เพื่อน ๆ ครับ
มั่นใจขนาดไหนว่าเราจะมีอายุยืนยาวถึงร้อยปี
บางทีมันอาจเหลือแค่ไม่กี่ปี หรือพรุ่งนี้
ยังหายใจมั้ยยังต้องลุ้นกันเป็นนาที ?

คนที่เขารักเราก็เช่นกัน
ในวันที่เราลำบากเขาพร้อมอยู่ข้างเรา
เราไหว เขาก็ไหว สู้ไปด้วยกัน
ไม่ควรบั่นทอนน้ำใจกัน
ไม่ควรใช้คำว่า “เอาไว้ก่อน”,”เอาไว้ทีหลัง” พร่ำเพรื่อ​ เพราะเราไม่มีวันรู้หรอกว่าเวลาชีวิต
ของผู้คนรอบข้างจะเหลืออีกกี่วันหรือกี่ชั่วโมง

ลองจินตนาการในวันที่เราร่ำรวย
หรือประสบความสำเร็จแล้ว
แต่ขาดคนที่คอยดูแล คอยให้กำลังใจเราทุกครั้ง
มันจะเป็นภาพที่หม่นหมองเพียงใด

ผู้อ่านเคยฟังเพลง Cat’s in the cradle.
หรือไม่ครับ ? เนื้อหามันน่าเศร้านักแต่จรรโลง
ใจดีมาก​ มันสื่อว่า… พ่อต้องทำงานหนัก
สร้างฐานะจนไม่มีเวลาให้ลูก
ในเวลาที่ลูกหัดเดิน พ่อก็ไม่อยู่
วันเกิด พ่อซื้อลูกบอลมาให้ แต่พ่อก็ไม่เคยเล่นด้วย
(เนื้อหาค่อนข้างเยอะและดี แต่ผมขอยกตัวอย่าง
แค่นี้)
สุดท้ายพอพ่อแก่ตัวลง ลูกก็เลียนแบบพ่อด้วยการ
ใช้คำว่า “เอาไว้ก่อน”,”เอาไว้ทีหลัง”

ชีวิตการทำงานของเราก็สำคัญอย่างยิ่งครับ
“พรุ่งนี้จะต้องดีกว่านี้แน่นอน”
“ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ”
“พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว”
อ่านแล้วก็ทำให้เราสบายใจ
เตรียมตัวหลบเข้าพื้นที่ปลอดภัย
เลียแผลใจสักหน่อย อาการดีขึ้นค่อยลุยต่อ
แต่หารู้ไม่ …พรุ่งนี้อาจสายเกินไป

ถ้าไหวนะครับ ย้ำว่าถ้าไหว
รีบลุย รีบเจ็บ รีบลุก(รุก)
แผลเก่าอาจยังไม่ทันหายดี แต่โอกาสดี ๆ ข้างหน้า
มักเป็นของคนที่ทรหดกว่าคนปกติ

แล้วอย่าลืมนะ หากำลังใจดี ๆ จากคนรอบข้าง
พลังบวกจากพวกเขาเหล่านั้นจะเยียวยาทุกสิ่ง
เปลี่ยนจาก “เอาไว้ก่อน”,”เอาไว้ทีหลัง”
เป็น “เริ่มกันเถอะ” , “จัดให้ทันที”
แล้วชีวิตอาจเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น
ทำมันตอนนี้ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจาก Dheny Patungka

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *