#เรามีชีวิตของเราเองเป็นที่พึ่ง
บางทีแค่เราไม่ได้สังเกต แล้วก็ดิ้นรนหาที่พึ่ง
จากสิ่งอื่นที่มาจากภายนอก จนเวลาผ่านไป
ปีแล้วปีเล่า จนกระทั่งเมื่อหมดที่พึ่งพาแล้วจึงคิดได้
ผมดูคลิปคนพิการแขนขาไม่ครบแต่สร้างผลงาน
ที่โลกตะลึงมากมายหลายวงการ ทั้งวงการกีฬา
ที่จัดกีฬาคนพิการขึ้นมาให้ดูชมกันทั่วโลก
ไหนจะวงการดนตรี วงการศิลปะ ฯ… เยอะนะ
คุณรู้จักนิค วูจิซิคใช่มั้ยครับ…?
ชายนักสร้างแรงบันดาลใจชาวออสซี่
ที่ไร้ทั้งแขนและขาแต่นำพาคนปกติที่ชีวิต
แต่ขาดไร้ซึ่งพลังงาน ให้ได้มีชีวิตนักสู้ ไม่ท้อถอย
กลับมาอีกหน
วันนี้หากเรารู้สึกห่อเหี่ยว ไร้แบตเตอรี่หัวใจ
ต้องรีบตั้งเป้าชีวิตใหม่ทันที อย่าไปรอปีพ.ศ.หน้า
เพราะแค่เดือนหน้า มันก็อาจไม่ทันกินแล้ว
“#หากอยากเก่งขึ้นสิบเท่า
#คุณต้องทำงานที่มันยากขึ้นสิบเท่า“
หลักการมันง่าย ๆ อย่างนั้น
ไม่ใช่ทำตัวหรือวางตัวเหมือนคนเก่ง
แต่ไม่ยักกะเอาถ่านสักเรื่อง
ซึ่งคนประเภทนี้มีเยอะในโลกปัจจุบัน
เมื่อเราตระหนักว่าเรามีชีวิตเป็นที่พึ่ง
เราเริ่มรู้ซึ้งว่าทุกคนก็ต้องพึ่งพาชีวิตตัวเอง
แล้วเราจะไปรบกวนเกาะแข้งเกาะขาเขาทำไม
เพราะลำพังเขาเอง ก็อาจมีทุกข์พออยู่แล้วก็เป็นได้
ขอจบด้วยคำสอนจากพระนพดล สิริวํโส
คำสอนที่ทุกคนคุ้นเคยกันดี
__________
“การเปลี่ยนชีวิตไม่ต้องถามใคร ให้ถามใจเราดู
ว่ายน้ำไม่เป็น…เปลี่ยนสระก็ช่วยไม่ได้
รักไม่เป็น…เปลี่ยนแฟนก็ดูแลไม่ได้
เรียนรู้ไม่เป็น…เปลี่ยนครูก็แก้ไม่ได้
ทำงานไม่เป็น…เปลี่ยนงานกก้าวหน้าไม่ได้
เราเป็นต้นทุนของทุกเรื่อง จะเปลี่ยนทุกอย่าง
สำคัญที่สุด..ต้องเปลี่ยน “ตัวเรา”ก่อนเสมอ”
__________
บทความนี้เขียนด้วยใจ เอามาฝากกันเช่นเคย
หวังว่าจะเป็นประโยชน์
ถูกใจ ไลค์ คอมเมนต์
แชร์ได้โดยไม่ต้องขออนุญาต
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ