– ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
– แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียงและความว่างเปล่าโรยอยู่ แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง
– ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน
แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไปได้อย่างไร
– การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที อาจไม่ได้หมายถึงการสูญเวลาในชีวิตไปเปล่า ๆ แค่หนึ่งนาที
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้
– ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทำความดี หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย
– คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้ หรือความรวดเร็วในการฟื้นไข้ และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน ก็จากความสามารถต้านความเศร้า หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า
– ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้ว แต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่
– แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทำให้คุณมีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ ควรค่าแก่การเกิดมา
– ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย วิธีแน่ใจว่าคุณแตกต่างจากคนตาย คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้ผ่านไปด้วยอาการงอมืองอเท้า
– การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่
– อยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทำ
– คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทำเรื่องน่าอาย แต่ชั่วขณะที่ทำก็สำคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ
– โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม
– พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คำพยากรณ์ ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหากที่ใช่
– คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดี แต่โดยแท้ที่จริงแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์ก็ได้
บทความจากคุณ #ดังตฤณ/กรกฎาคม 2552
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจาก #otherviibes