เส้นชัยไม่เคยเดินเข้ามาหาเรา
แต่เป็นเราที่ต้องเดินไปที่เส้นชัย
ใครคิดได้เร็วก็สำเร็จเร็ว
ใครคิดได้ช้าก็สำเร็จช้า
ใครคิดไม่ได้เลยก็กลายเป็นคนธรรมดา
ที่ตีตั๋วเฟิร์สคลาสสำหรับนั่งดูคนสำเร็จ
รายแล้วรายเล่า แต่กลับไม่ใช่ตนเองเสียที
เราคงเคยได้ยินคำกล่าวว่า
“ถ้วยรางวัลไม่เคยตั้งที่ตีนเขา”
นั่นเพราะในชีวิตจริงแล้วนั้น มันต้องฝ่าฟัน
อุปสรรคมากมายก่อนจึงจะคว้ารางวัล
หรือเกียรติยศระดับสูงได้ ดังนั้นถ้วยรางวัล
มันจึงรออยู่บนยอดเขาเท่านั้น
นิค วูจิซิค ชายพิการแขนขา ที่เป็นนักสร้าง
แรงบันดาลใจระดับโลก เริ่มต้นจากผู้ฟัง
ศูนย์คน ไม่มีหน่วยงานใดตอบรับหรือให้โอกาส
แต่เขาไม่ได้ยอมแพ้จนปัจจุบันไม่มีใครกล้า
ปฏิเสธเขา ทั้งที่นี่คือชายที่เป็นโรคประหลาดTetra-amelia disorder ที่มีโอกาสเกิดขึ้นแค่0.000000092% ก็ตาม
ทุกวันนี้ ผมมีเพื่อนร่วมงานที่เป็นคนพิการ
ร่วม 20 คน พวกเขาเหล่านี้สอนให้ผมเห็นว่า
ทุกวันคือวันที่มีค่า แถมยังพิสูจน์ให้เห็น
ความจริงอีกข้อคือแม้ปัจจัยบางอย่างอาจ
ดูไม่สมบูรณ์ แต่ถ้าใจเราสมบูรณ์มันก็ทำให้
ทุกอย่างดูง่ายขึ้น
ความสำเร็จของบางคน มาจากการทำตามแผน
แต่บางคนสำเร็จได้เพราะดันหลงทาง จึงไปพบ
ไอเดียแปลกใหม่ซึ่งเป็นวัตถุดิบชั้นดี
ดังนั้นจึงไม่ควรหยุดอยู่กับที่เพียงเพราะ
ไม่รู้จะทำอะไร หากแต่ควรออกก้าวเดิน
และคิดในใจเสมอว่าเส้นชัยนั้นอยู่ตรงหน้าเรา
ไม่ได้อยู่ข้างหลังเรา
“แค่เรามองไม่เห็นอากาศ
แต่ใช่ว่าเราจะต้องหยุดหายใจ
แค่เรามองไม่เห็นเส้นชัย
แต่ใช่ว่าเราจะหยุดพยายาม”
จริงมั้ยครับ…?
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com