เห็นเสือหมอบ อย่าเชื่อ ว่าเสือไหว้
เผลอเมื่อไหร่ เสือกิน สิ้นทั้งขน
เป็นคนต้อง เกรงอย่าย่ำ น้ำใจคน
เขาถ่อมตน อย่าเหมา ว่าเขากลัว
เขาไม่สู้ อย่าเหมา ว่าเขาแพ้
คชสีห์แท้ หรือจะสู้ หมูชั่วชั่ว
วางตนสม คมประจักษ์ ในฝักตัว
ชาติชนชั่ว ที่ลบหลู่ อย่าสู้มัน
เมื่อน้ำไหว ไหลเชี่ยว เป็นเกลียวกล้า
เอานาวา ขวางไว้ ภัยมหันต์
เรื่องของคน ปนยุ่ง นุงนังกัน
ต้องปล่อยมัน ให้เป็นไป ใจสบาย
อวดฉลาด พูดออกมา สื่อว่าโง่
ฟังเขาโอ้ อวดอ้าง อย่าขวางเขา
ขัดคอไป เขาอาจโกรธ พิโรธเรา
เกิดเรื่องราว ให้ร้อนใจ ไม่ได้การ
เขามีปาก อยากพูด ก็พูดได้
เรื่องอะไร ก็ช่างเขา เราอย่าขาน
เราอย่าต่อ อย่าก่อก้าว ให้ร้าวราน
ความรำคาญ ก็จะหาย สบายเรา
ปรุงแต่งจาก บทประพันธ์ เจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโกภิกฺขุ) วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ
=======
คัดลอกภาพมาจาก
เพจ โรงแรมแมว Cat Hoteru
คัดลอกบทกลอนจาก
http://www.birdkm.com