คิดไรไม่ออก ตื้อใช่มั้ย ไม่ใช่คุณไม่เก่งหรอกนะ
คุณแค่เหมือนมีดที่ไม่ได้ลับ ดินสอที่ไม่ได้เหลา
ขวานที่เริ่มบิ่น เครื่องตัดหญ้าที่ไม่พร้อมใช้งาน
ก็ที่ผ่านมาคุณลุยมาเยอะนี่นา พักหน่อยเหอะ
หาวัตถุดิบใหม่ ๆ ให้ชีวิตบ้าง
กฎหมายแรงงานเองยังต้องกำหนดให้บริษัท
ต้องกำหนดวันหยุดพักผ่อนประจำสัปดาห์
, ประจำปีและหยุดตามประเพณีให้พนักงาน
ด้วยเจตนารมณ์ที่ดีที่เห็นว่าทรัพยากรบุคคล
นั้นมีค่าอย่าใช้งานจนชีวิตขาดสมดุล หรือทำให้
ร่างกายเสื่อมสภาพ ซึ่งท้ายสุดมันจะวกกลับมา
กระทบกับชีวิตและงานอย่างเลี่ยงไม่ได้
เคยได้ยินคำว่า #ทำงานหนักจนตาย มั้ยครับ ?
ชาวญี่ปุ่นเรียกว่า “โรคโคโรชิ” มันเกิดจากทำงาน
มากไป สะสมความเครียดจนถึงขั้นเส้นเลือด
ในสมองแตก ตายคาโต๊ะทำงาน หรือบางคนก็
กลายเป็นมีภาวะซึมเศร้าไปเลย สุดท้ายก็มีผลให้
มีโอกาสฆ่าตัวตายอยู่ดี
อย่าว่าแต่ชาวญี่ปุ่นเลย ตอนนี้คนไทยก็เครียด
ไม่แพ้กันทั้งงาน ทั้งเงิน ทั้งอากาศที่ร้อนอบอ้าว
มันพาลให้ชีวิตไม่ค่อยจะโสภาอย่างยิ่ง
ดังนั้นชีวิตในวันหยุดจึงสำคัญไม่แพ้กัน
ใครเป็นเจ้านายก็เพลา ๆ ลงหน่อยกับพฤติกรรม
ชอบตามงานลูกน้องในวันหยุด ไม่ใช่อยู่ดี ๆ
อยากบ่นไรขึ้นมาก็พิมพ์ส่งข้อความทางไลน์ไป
พอลูกน้องได้อ่านก็หมดความสุข
แทนที่จะได้อยู่กับครอบครัวอย่างแฮปปี้
ก็วิตกกังวลไปเลยเพราะสมองโดนเรื่องงานเข้าไป
กินพื้นที่เรื่องอื่น
การบริหารเวลาให้มีประสิทธิภาพจึงเป็นสิ่งสำคัญ
ไม่ว่าคุณจะเป็นลูกน้องหรือหัวหน้า ซึ่งจริงแล้ว
ก็แค่คนธรรมดาเช่นกัน
การจัดสรรปันส่วนเวลาในแต่ละวัน
จึงไม่ใช่หน้าที่ของใครจากภายนอกทั้งนั้น
ไม่ใช่กูรูในเฟซบุ๊คไม่ใช่โค้ชจากสถาบันไหนทั้งสิ้น เพราะเขาเหล่านี้ทำได้แค่ชี้ทาง
ส่วนคนที่จะกำหนดชะตาชีวิตเรา
จริง ๆ แล้ว มันคือการเปลี่ยนแปลงจากภายใน
นั่นคือเราเท่านั้น
เรียนรู้ซะ… และวันนี้ก็พักผ่อนซะ
พรุ่งนี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ
#กรุณาชาร์จแบตเตอรี่ชีวิตด้วย
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ