– หากยังเดินได้ เราดีกว่าคนที่ไม่มีขา
– หากยังกินข้าวเองได้ เราดีกว่าคนที่ต้องนอน
บนเตียงรับน้ำเกลือ
– หากยังบ่นได้ แสดงว่าเราดีกว่าคนที่แม้แต่
จะพูดออกเสียงยังไม่ได้
รู้มั้ยว่านี่คือข้อได้เปรียบที่มีติดตัว และจงใช้
มันให้เต็มที่เพื่อหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
– หากยังมีงานทำ เราดีกว่าคนที่โดนเลิกจ้าง
ซ้ำต้องตกงานอยู่ที่บ้าน รักษาแผลจากพิษเศรษฐกิจ
– หากยังมีข้าวกิน มีน้ำดื่มที่แม้จะไม่มีแบรนด์
หรือเป็นร้านหรู เราดีกว่าคนที่ต้องคุ้ยขยะ
หรือขอเศษอาหารจากร้านอาหารประทังชีวิต
รู้มั้ยว่านี่คือสิ่งที่ดีพอประมาณแล้ว แม้จะไม่ได้
เลิศหรูอู้ฟู่ แต่มันไม่เห็นต้องใช้เงินเพื่อปรนเปรอ
ความอยากซะขนาดนั้น
ตราบใดที่ยังมีงานทำ มีครอบครัวที่รัก
นั่นก็ดีเยี่ยมมากแล้ว แม้ชีวิตจะมีผิดพลาด
ติดหนี้หัวโตหรือมีโรคประจำตัวรุมเร้า
ก็จงอย่ายอมแพ้ เพราะแค่เรายังมีลมหายใจ
เราก็มีโอกาสทำสิ่งที่ดีขึ้นได้เสมอ
จริงมั้ยครับ ?
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
_______
ปล.ภาพคุณยายที่ผมแนบมา ช่วยสร้างแรง
บันดาลใจให้ผม ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดครับ