“ร่างกายต้องการทะเล”
“เจ็บช้ำแต่ใดมา ออนเซ็นที่ญี่ปุ่นจะเยียวยาทุกสิ่ง”
ความฝันของพนักงานหลายคน คือ
การได้ไปเที่ยวพักผ่อนไม่ว่าจะในหรือต่างประเทศก็ได้ทั้งนั้น บางคนเก็บเงินมาทั้งปีหรือใช้เงินโบนัสหมดไปกับค่าตั๋ว
ค่าเดินทางไปเที่ยวกันแบบจัดเต็มกันเลยทีเดียว
เรื่องดี ๆ แบบนี้เป็นสิ่งน่าสนับสนุนเพราะนับเป็นการให้รางวัลกับตัวเอง ปล่อยโอกาสให้ชีวิตได้พักผ่อนหย่อนอารมณ์บ้าง ซึ่งเจ้าหมีขาวฝ่ายจัดซื้อของเราก็ไปเที่ยวต่างประเทศโดยเฉลี่ยปีละครั้งอยู่แล้ว
แต่พักหลังไปเที่ยวยุโรป ค่าตั๋ว ค่าทัวร์ ค่าใช้จ่ายเฉียดแสนค่อนข้างถี่แบบหัวปี ท้ายปี บ่อยแบบนี้กระเป๋าคงหนักใช่ย่อย
เอ … ชักสงสัยแล้วสิ เที่ยวบ่อยขนาดนี้
พี่หมีขาวโบนัสเยอะจริงหรือ ?
#สูดกลิ่นโกง
เมื่อบทที่แล้วเราพูดถึงการที่เจ้าหมีขาวกินส่วนต่าง เอาเงินเข้ากระเป๋าแบบเป็นครั้ง เป็นคราวไป แบบนี้จับผิดสังเกตค่อนข้างง่ายเพราะหากกินส่วนแบ่งก็ตั้งให้มีคนคอยตรวจสอบเช็คราคา เช็คบ่อย ๆ ต่อมโกงก็จะฝ่อ เลิกทุจริตไปโดยปริยาย
แต่พฤติกรรมของเจ้าหมีในรอบนี้ คือ ทำตัวเหมือนเป็นเซลล์รับยอดหรือเป้าขายให้เฮียลิง(จากบทที่แล้วเฮียลิง คือ ซัพพลายเออร์) กล่าวคือ ไม่ว่าจะกี่ปี จะกี่ยุคสมัย รัฐบาลจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนพี่หมีขาวก็จะซื้อกับเฮียลิงอยู่ดี
แบบนี้เลยเป็นที่มาของการผูกขาด
กีดกันไม่ให้ซัพพลายเออร์อื่นได้เข้ามาเสนอราคาแข่งขันบ้าง
ถ้าด้วยผลประโยชน์สูงสุดของบริษัทเป็นที่ตั้งมันก็คงไม่ติดประเด็นอะไร แต่ถ้าเจ้าหมีขาวเอาผลประโยชน์ใส่ตัว ทั้งได้ตั๋วเครื่องบินไปต่างประเทศ ได้นอนโรงแรมห้าดาว บ้านพักหรูตากอากาศ คูปอง Gift voucher ฯ อีแบบนี้คงต้องตัดตอนพฤติกรรมก่อนละครับ
#ล้อมคอกก่อนวัวหาย
ก็กระผม/เดี๊ยน ได้ฟรีจากซัพพลายเออร์นี่ ผิดด้วยเหรอ ?
แหม! เจอคำถามแบบนี้ก็คงต้องสวนหมัดกลับไปอย่างไม่เกรงใจละนะครับ เคยได้ยินภาษิตโบราณกล่าวไว้หรือไม่
“ของฟรีไม่มีในโลก”
“พ่อค้าไม่เคยเลี้ยงข้าวใครฟรี”
“ได้อย่างเสียอย่าง”
“ยื่นหมู ยื่นแมว”
มันเข้าข่ายทั้งนั้น
ลองวันนี้รับของเขามา ไม่ว่าจะชิ้นเล็ก ชิ้นน้อย มูลค่าหลักสิบหลักร้อย มันล้วนมีความหมายทั้งนั้น เพราะทุกอย่างย่อมมีการลงทุน
วันนี้หากฝ่ายจัดซื้ออย่างเจ้าหมีขาวรับผลประโยชน์จากใครมาก็ตาม มันทำให้เกิดความเกรงอก เกรงใจกัน
วันหน้ามีปัญหาขึ้นมาก็ไม่กล้าตักเตือนคู่ค้าอย่างเฮียลิง
วันดีคืนดีเฮียลิงมาขอขึ้นราคาสินค้า หรือลดคุณภาพสินค้าลงก็ไม่กล้าขัดล่ะสิ เพราะถือว่ารับของเขามาก็ตอบเออออไปตามน้ำก่อน
เห็นมั้ยครับ ปัญหาแบบนี้ไม่ได้มีแค่ภาคเอกชนแต่ลุกลามไปถึงภาครัฐซึ่งผมไม่ขอเอ่ยถึง เดี๋ยวเรื่องจะยาวเกินเหตุ
ผมแชร์ประสบการณ์ตอนที่เคยเป็นผู้ตรวจสอบภายใน(Internal Auditor) มาก่อน กฎที่ต้องเข้มงวดอยู่เสมอคือ การวางตัวที่เป็นกลาง ยกตัวอย่าง เช่น ไม่สนิทสนมกับผู้โดนตรวจ ไม่รับของจากผู้โดนตรวจ แม้จะมีขอเลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำก็ต้องปฏิเสธไป
เพราะเหตุผลง่าย ๆ คือจะได้ไม่เกิดความเกรงใจกัน
มีปัญหา มีข้อผิดพลาดจะได้ฟันธงได้เลย ไม่ต้องมัวเกรงใจกันแบบนี้ทำงานสบายใจทั้งสองฝ่าย
ก็งานของผมมันคล้ายการจับผิด
ถ้างานของคุณดีพอ หรือไม่มีผิดให้จับก็อย่ากังวลไป
แต่เมื่อใดที่มีเชื้อทุจริตลอยมา ผมไม่ปล่อยลอยนวลแน่!!!
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
———————–
⭐กดติดดาวเพจ (See first) เพื่อรับคอนเทนต์
บทความ ข่าวสาร แนวคิดดี ๆ ที่จะช่วยให้การทำ
ระบบแฟรนไชส์ของคุณมีพัฒนาการอย่างต่อเนื่อง
#สอนทำแฟรนไชส์#ทำรายได้100เท่าใน1ปี
ติดตามและอ่านทุกบทความจากผมที่
http://www.2bfranchisedd.com/
======
พื้นที่โฆษณา
ท่านที่สนใจเรียนการทำแฟรนไชส์
“พื้นฐานแน่น แฟรนไชส์ปัง!!!”
สามารถสมัครเรียนออนไลน์ได้ที่
https://goo.gl/2yWzbc
หรือ inbox มาเลย ผมรออยู่
ขอบคุณครับ