“อนุสาวรีย์ของตำนาน”
จำนวนของความล้มเหลว มันย่อมมากกว่า
จำนวนของความสำเร็จอยู่แล้วครับ
– ล้มมากี่ครั้งถึงเดินได้
– ตกงานกี่ครั้งกว่าจะได้ทำงานที่ชอบ
– อกหักกี่ครั้งจึงพบรักแท้
– โดนหลอกกี่ครั้งกว่าจะเจนโลก
– ตกรอบกี่ครั้งกว่าจะคว้าเหรียญทอง
แต่ไม่มีใครสร้างอนุสาวรีย์สำหรับความล้มเหลว
หรอกนะครับ ไม่มีใครอยากจดจำอดีตที่ขมขื่น
เพราะมันค่อนข้างหดหู่ หากจะลืมได้คงต้อง
อาศัยประสบการณ์ใหม่ที่น่าประทับใจเข้าไปแทนที่ความทรงจำเดิม
หากแต่โลกนี้ยังคงมีพื้นที่ว่างเสมอสำหรับ
“อนุสาวรีย์ของตำนาน” ผู้ที่ได้ชื่อว่า
นำความล้มเหลว(ประสบการณ์)มาเป็น
วัตถุดิบนำพาตัวเองไปสู่เส้นทางแห่งความ
สำเร็จได้
เราต่างรู้ดีว่ามันต้องใช้ความพยายาม
อดทน มีวิริยะ อุตสาหะซึ่งเป็นสิ่งที่คนทั่วไป
ทำไม่ได้กัน คนส่วนใหญ่หยุดที่ค่าเฉลี่ย
แต่คนระดับตำนานยังสู้ยิบตา เขาไม่หยุด
ตอนเหนื่อย แต่เขาจะหยุดเมื่อถึงเส้นชัยแล้ว
เท่านั้น
เหนื่อยนะ… แต่มันเรื่องจริงครับ
ก่อนจบมีคำถามนิดนึงครับ
“เกิดมาเป็นดาว พร่างพราวนภา เหนื่อยมั้ยดาว”
เพลงนี้ของศิลปินคนไหนเอ่ย…?
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจากเพจ Solidao