นิทานเวตาลมีคติสอนใจที่ผมชอบครับ
“หนึ่งอย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา
สองสัตว์เขี้ยวเล็บงาอย่าวางใจ”
นั่นคือการเดินทางทุกครั้งควรศึกษาเส้นทาง
และตรวจตราพยากรณ์อากาศให้ดี
เพราะธรรมชาติมักอยู่นอกเหนือการคาดคะเน
และเหนือการควบคุมของมนุษย์
อีกอย่างคงเรื่องของสัตว์มีเขี้ยวมีงา
ซึ่งสัญชาตญาณของพวกมันคือนักล่า
พฤติกรรมอำพราง คืบคลาน ซุ่มซ่อน ลึกลับ
ทำให้เหยื่อตายใจก่อนจู่โจม
โลกนี้มีคำว่า “เลี้ยงไม่เชื่อง” ซึ่งใช้ได้กับ
ทั้งคนและสัตว์ กับคนแล้วนั้น มันคือ…
การเนรคุณ ทรยศ ฆ่าน้อง ฟ้องนาย ขายเพื่อน
ตีท้ายครัว ดีเข้าตัวชั่วเข้ามิตร
ส่วนกับสัตว์มันคือ… การเอามาสอน เอามา
เลี้ยงดู แต่ทำเช่นไรพวกมันก็ไม่เชื่อง
ไม่เชื่อฟัง ยิ่งถ้าสัตว์พันธุ์ใดมีความดุร้ายอยู่แล้ว ถ้ามีโอกาสก็อาจฆ่าผู้เลี้ยงดูได้ง่าย ๆ
สิ่งที่ต่างกันและเป็นความจริงที่โหดร้าย
คือ สัตว์ล่าเพื่อประทังชีวิตมันและครอบครัว
บางครั้งไม่หิวก็ต้องฆ่าเพื่อป้องกันตัว
ส่วนมนุษย์ผู้ทรงปัญญานั้นกลับมีเหตุผล
(ข้ออ้าง)ในการล่ามากกว่านั้น นอกจากล่า
เพื่อเป็นอาหารแล้ว เขายังล่าเพราะ
ความบันเทิง, การแข่งขัน, ธุรกิจ… ฯ
ดั่งที่เห็นในข่าวหน้าหนึ่งและบนจอมือถือ
คนที่เลี้ยงไม่เชื่องกับสัตว์ที่เลี้ยงไม่เชื่อง
แค่คิดก็เสียวสันหลังวาบ วันนี้รอบตัวเรา
มีเจ้าพวกนี้รายรอบอยู่หรือไม่…?
ถ้าตอบว่า “ใช่” ก็โปรดระวังตัว
อย่าเผลอเชียว… มันถึงชีวิตนะเว้ย!!!
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
ขอบคุณภาพจากเพจ memorias