เรื่องขำ ๆ ที่ผมชอบใช้ในการสัมภาษณ์
ผู้มาสมัครงานซึ่งเป็นคำถามวัดไหวพริบ
เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ซีเรียสแต่ประการใด
เรื่องเล่าขำขันเกี่ยวกับรถบรรทุกขีปนาวุธคันหนึ่ง
ลำเลียงอาวุธไปตามถนนและมีสะพานเหล็กทอดข้ามผ่านถนนที่กำลังลำเลียง
ปรากฏว่าความสูงของขีปนาวุธที่อยู่บนรถ
สูงกว่าขอบล่างของสะพานถึงห้านิ้วด้วยกัน
ทำให้รถไม่สามารถลอดผ่านได้
มีการวิทยุไปถึงทหารช่างให้รีบยกพลมาแก้ไขสะพาน
นั้นให้รถผ่านได้แต่ใช้เวลานับชั่วโมงก็ยังไม่เสร็จ
ครั้นแล้วมีเด็กน้อยคนหนึ่งซึ่งนั่งมองอยู่นาน
เดินเข้ามาถามด้วยความสงสัยว่า
ปัญหาแค่นี้ทำไมไม่แก้ไขด้วยการปล่อยลมยางรถ
ออกสักครึ่งหนึ่ง
ล้อใหญ่ขนาดนั้นจะแบนลงสักเจ็ดแปดนิ้วคงไม่เป็นไร
เมื่อผ่านใต้สะพานได้แล้วค่อยสูบลมเข้าไปใหม่
จะเห็นได้ว่าเด็กมองในอีกมุม
ทหารมองว่าต้องเอาสะพานสูงขึ้นไป
แต่เด็กมองว่าต้องเอารถให้เตี้ยลง
การมองในสองมุมทำให้มีวิธีแก้ปัญหาที่ต่างกัน
โดยสิ้นเชิง
ถ้าชอบโปรดพิมพ์ “ชอบ”
แล้วผมจะสรรหาเรื่องแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังอีกครับ
ขอบคุณที่มาจากหนังสือ
“ทักษะสำคัญกว่าความรู้ สิบรู้ไม่เท่าชำนาญ”
โดยทันตแพทย์สม สุจีรา