อวดรวยด้วยการบริจาคเงินช่วยการกุศล
ใครจะไปว่า… มีแต่สาธุด้วย
อวดรวยด้วยการซื้อบ้าน ซื้อรถให้บุพการี
พาท่านไปทานข้าวบ่อย ๆ พาเที่ยวพาทัวร์
ใครจะไปว่า… มีแต่แอบนิยมชมชอบอยู่ในใจ
อวดรวยกินหรูอยู่สบาย ไลฟ์สไตล์ติดของแพง
แต่ไม่ได้กู้หนี้ยืมสินใครหรือหาเงินคล่อง
อันนี้ก็ว่ากันไม่ได้ ความสุขของใครก็ของมัน เงินทองไม่ตายก็หาใหม่
แต่การอวดรวยที่ทำให้คนหมั่นไส้ นี่สิ
มันคือพฤติกรรมทั้งหลายแหล่ที่โอเวอร์เกินจริง
เช่น รสนิยมสูงกว่ารายได้แต่หน้าใหญ่
ไม่ยอมดูด้อยเมื่อต้องโผล่ทางโซเชียล
แต่ตัวจริงกระเป๋าแห้ง ไส้แห้ง ขอเงินครอบครัว
หรือคนใกล้ชิดมาปรนเปรออัตตาตัวเอง
เพื่อโชว์ให้คนอื่นดู
เหล่านี้คือการอวดที่ไม่มีชั้นเชิงและเป็นความสุข
ในระยะสั้นเท่านั้น แถมอันตรายจากความสุข
ปลอมแบบนี้ยังส่งผลให้เกิดทุกข์ในระยะยาว
หรือแทบไม่มีสิ้นสุด ซึ่งคนประเภทนี้ถูกใจ
นักการตลาดนักแล เพราะสร้างอะไรแพง ๆ
ออกมาก็ได้ขาย ด้วยเหตุผลที่ว่าคนที่บริโภค
ของแพงได้ไม่ได้มีแค่คนรวย แต่รวมไปถึง
คนขี้อวด ด้วยความจริงที่ว่า “มนุษย์ใช้อารมณ์นำแล้วหาเหตุผลมารองรับ” ไงครับ
ยังจำเอ็มม่า วัตสัน เจ้าหญิงดิสนีย์ได้มั้ยครับ
เธอเป็นทั้งนักแสดง นางแบบ และนักเคลื่อนไหวทางสังคมชาวอังกฤษ ข้อคิดเธอดีมากนะ
“การสวมเสื้อผ้าราคาถูกและไม่มียี่ห้อไม่ได้หมายความว่าคุณจน จงจำไว้ว่าคุณมีครอบครัวต้องเลี้ยงดู ไม่ได้จำเป็นต้องคอยทำให้คนในสังคมประทับใจ”
แค่นี้ก็แทงใจดำมากละ… ขอจบแค่นี้ละกันครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ