เรากำลังดูภาพหินที่ลอยได้กัน
นอกจากนั้นยังมีองค์ประกอบอื่น คือ ต้นไม้
ท้องฟ้าและภูเขา ดูแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่า
ทำไมมันจึงลอยได้นะ…?
เอาล่ะ… นั่นคือมุมมองของผมหรือมุมมอง
ที่ใครหลายคนกำลังคิดตามและเห็นด้วย
อย่างไม่ติดใจสงสัยอันใด
ทีนี้… ลองหมุนโทรศัพท์ของเรา(กลับหัว)
แล้วลองตอบอีกครั้งว่ามันคือภาพอะไร
.
.
.
เราจะตระหนักว่ามันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้
ในตอนแรก สิ่งนี้มันบอกอะไรเรากันนะ
ทุกอย่างมีวิถีของมัน มันอยู่ของมันอย่างนั้น
มาแต่ไหนแต่ไร แต่รู้อะไรมั้ยครับ..?
สิ่งเดียวที่ทำให้เราเข้าใจต่างกันออกไป
นั่นคือ “มุมมองส่วนตัว” ของแต่ละคน และที่สำคัญ ชีวิตจริงมันก็ทำนองนี้แหละ
ดังนั้นการจะไปคิดเอาเป็นเอาตายกับคนที่คิดต่างจากเรา มันช่างเสียเวลาเปล่าครับ
การเคารพและให้เกียรติทุกความคิดเห็น
อารมณ์คล้ายกันทำกิจกรรมระดมสมอง
มันจะนำมาซึ่งแหล่งข้อมูลมหาศาล
จากนั้นเราจะคัดกรองว่าอันไหน
“ใช้ได้ อาจจะใช้ได้ ใช้ไม่ได้”… ค่อยว่ากัน
แต่ในทางกลับกัน ถ้าเอาแต่ด่วนตัดสินทุกอย่าง
ผลลัพธ์นั้นจะออกมาไม่สวย ไม่มีคนร่วมคิด
ไม่มีมิตรร่วมสร้าง นับวันก็รอแต่ให้คนอื่นมา
เข้าใจ สุดท้ายก็มีแต่ความว่างเปล่า
เพราะเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่
จริงมั้ยครับ ?
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com