“จงทำดี แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย
ไม่มีใครอยากเห็น เราเด่นเกิน”
นั้นช่วยเตือนใจเราได้เป็นอย่างดีนะครับ
เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแน่ถ้าเราอยู่
ผิดที่ผิดทาง เข้าข่ายขวางหูขวางตาเจ้าถิ่น
แต่คิดดูอีกที.. เฮ้ย นี่ไม่ใช่ความผิดเรานะเว้ย
มันคือผลจากความพยายามและเป็นความ
ภาคภูมิใจของเรา วัฒนธรรมที่ถูกต้อง
มันต้องชื่นชมคนที่ทำความดีต่างหากเล่า
ผมเขียนบทความนี้ขึ้นมาเพื่อให้เรา
ลองฝึกพัฒนาตัวเองจากวัฒนธรรมเลวร้าย
โดยต้องเข้าใจว่า “คนเราทำดีและเด่นได้
คนเราสามารถโดดเด่นกว่าคนอื่นได้
และมันไม่ใช่เรื่องผิด”
อันดับแรก ปกป้องมันสมองและสองมือของเรา
มันมาในทางที่ถูกต้องแล้วแค่ไม่ถูกใจใครบาง
กลุ่ม และจงมั่นใจ ปล่อยให้ “The show
must go on.”
อันดับสอง เริ่มจากตัวเราที่จะเป็นตัวตั้งตัวตี
ชื่นชมผู้ทำความดี หยุดผสมโรงพวกขี้อิจฉา
การกระทำเช่นนี้ช่วยลดอีโก้เรา แถมทำให้
สุขภาพจิตดีอย่างไม่รู้ตัว
อันดับสาม แสดงจุดยืนให้ชัดว่าเราเป็นเช่นไร
ปักหมุดให้แน่นว่าช่วยเหลือใครได้บ้าง
โดยนั่นต้องมาจากสิ่งที่เราถนัดจริง ๆ
อย่าไปรับงานมาเยอะแล้วรอวันโดนเหยียบ
เมื่อพลาด
สุดท้ายแล้ว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
เราไม่สามารถจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรใครได้
ถ้าเขาไม่อยากเปลี่ยน
หยุดพูดแล้วลงมือสร้างผลงานอย่างต่อเนื่อง
ถ้าวันนี้คนอย่างเราดันแจ้งเกิดผิดที่ก็อย่าน้อยใจไป
รอวันหน้าที่ฟ้าฝนเป็นใจก็ยังไม่สาย
ขออย่างเดียว… “รักษามาตรฐานไว้ให้ได้ล่ะ”
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com