บางครั้งที่ชีวิตเราน่าเบื่อ
มันก็เพราะเราใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลาง
พวกคนน่าเบื่อนั่นเองครับ
คนพวกนี้ดูดพลังงาน ทำลายความคิดสร้างสรรค์
ขังเราไว้เหมือนยักษ์ใหญ่ที่หลับไหลในตะเกียง
ที่สำคัญคือคนเหล่านี้มีทั้งแบบที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว
ว่าตนมีพฤติกรรมดังกล่าวมา
หน้าที่เราคือ… อย่าไปตกหลุมพรางคนเหล่านั้น
คบได้แต่อย่าสนิท, เลี้ยงข้าวได้แต่อย่าให้ยืมเงิน
ทำงานร่วมกันได้แต่จบไปทีละโครงการเท่านั้น
(โครงการสั้นและมีผลประโยชน์ชัดเจน)
เพราะในระยะยาวแล้ว คนที่จะหมดพลัง
คือ ตัวเราเอง
ในทางตรงกันข้าม เมื่ออยู่ในสังคมคนที่เกื้อหนุน
วันไหนที่เราหมดกำลังใจ… เรายังมีเพื่อน
วันไหนที่เราหมดไอเดีย… เรามีวัตถุดิบใหม่
จากสิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวย
วันไหนที่เราหมดกำลังกาย… เรามีคนส่งข้าว
ส่งน้ำไม่ขาด
สิ่งเหล่านี้จะส่งผลให้ชีวิตเราพัฒนาขึ้นได้
แม้ในวันที่อยู่เฉย ๆ นั่นเพราะว่าเราได้ขึ้นรถไฟขบวนที่สำคัญและจำเป็นต่อชีวิตจริง ๆ แล้วเสียที
มันกระโดดลงไม่ได้เพราะเพื่อนเราไม่ให้โดด สุดท้ายก็ถึงปลายทางพร้อมกัน
… ในขณะที่ในสังคมคนน่าเบื่อนั้น
พวกเขาได้เตรียมเตะเราตกจากขบวนรถ
ตั้งแต่ได้เริ่มร่วมเดินทางแล้ว อย่าเผลอเชียว
อ้อ… ถ้าวันนี้เหนื่อยมาก ๆ และกินเวลาหลายปี
แต่ชีวิตไม่ค่อยกระเตื้องไปในทางที่ดีขึ้น
ให้เริ่มวางแผนเปลี่ยนสังคมได้แล้วนะครับ
มันแสดงว่าเราอยู่ผิดที่ กลิ่นเริ่มมา…
อย่ารอให้เน่าก่อนเลยนะ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com