เข้าใจความหมายของคำว่า “ความทรงจำ”
ใช่มั้ยครับ…? มันดูเป็นสิ่งที่นามธรรมมาก
จับต้องได้ยาก ยิ่งถ้าไม่น่าจดจำด้วยแล้วล่ะก็
สิ่งนั้นจะถูกลืมไม่ช้าก็เร็ว
เราทั้งหมดจะกลายเป็นแค่ความทรงจำ
อย่างเลี่ยงไม่ได้ ในอนาคตรูปของเราจะถูก
แปะไว้ที่ฝาบ้าน หรืออยู่ใน memory card
ที่ไหนสักแห่ง ลูกหลานของเราจะเริ่มนึกภาพ
หน้าตาของเราไม่ออก จำเสียงของเราไม่ได้
ลืมกลิ่นกายที่คุ้นเคยไปหมดสิ้น
สิ่งที่เราพอจะเหลือให้คนรุ่นหลังได้
คงมีแค่เรื่องเล่าขาน หรือวีรกรรมที่เราสร้างไว้
ทุกตระกูลจะมีเรื่องเล่าเป็นของตัวเอง
ที่พอเล่าขึ้นมา ทุกคนน้ำตาคลอเบ้า
บางครั้งก็เป็นเรื่องตลกที่เล่ากี่ครั้งก็ขำ
วันนี้เรามาสร้างความทรงจำที่ดีกัน
ด้วยการตั้งใจสร้างงานชิ้นโบว์แดงสักชิ้น
ใส่ความตั้งใจ อัดวินัยเข้าไปและวัดผลเรื่อย ๆ
คิดเสมอว่าไม่ว่าอุปสรรคอันใดก็ขวางผู้ชนะ
อย่างเราไม่ได้ และอย่าลืมคำนี้นะครับ
“ผู้ชนะ คือ ผู้เขียนประวัติศาสตร์”
เริ่มซะ… สร้างความทรงจำดี ๆ ให้ตัวเองก่อน
เพื่อให้มันสะท้อนไปยังคนรุ่นหลังกัน
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com