เมื่อเราจากโลกนี้ไปคงไม่มีใครจำเราได้
แต่หากผลงานของเรายังคงอยู่ในเว็บไซต์,
Youtube, Facebook, Blog, Google, Podcast
หรือแพลตฟอร์มอื่น ๆ
นั่นจะทำให้คนจดจำเราได้ตลอดไป
ดังเช่น ศิลปิน ดารา นักร้องหลายคนที่ล่วงลับ
แต่คนรุ่นหลังก็ยัง Search หาเจอกันจนได้
เหมือนนิยายความรักข้ามกาลเวลา
วันนี้ถ้าไม่ทำเนื้อหาเชิงพาณิชย์
ก็ทำเนื้อหาแนวที่ตัวเองชอบ
กลั่นจากประสบการณ์ที่เราผ่านมา
ชนิดที่ว่า “ไม่ใช่ตัวกู มึงไม่รู้หรอก” ก็ยังได้
ขอแค่ให้มันมีประโยชน์ต่อสังคมบ้าง
ไม่ต้องไปเอนตามตลาดมาก
ทำแล้วมีความสุข ทำไปเรื่อย ๆ พอได้แบ่งปัน
ถึงแม้มันจะดูเหมือนไม่ได้อะไร
แต่รู้มั้ยนั่นคือ… “ไดอารี่ชีวิต” เชียวนะครับ
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ
www.thanaban.com