ไอ้แมว…เด็กหน้าห้อง

อาจจะไม่ตรงใจกับเด็กหลังห้องหลายท่าน
แต่ก็ถือว่ามาแชร์กันเพราะที่สำคัญคือ
“ต้องเอาตัวเองให้รอด”

จากบทความที่แชร์แพร่หลายกัน
เกี่ยวกับคนสำเร็จที่เป็นเด็กหลังห้อง
อันนี้ไอ้แมวไม่ติดประเด็นอะไรนะครับ

แต่ขอแชร์มุมมองของคนที่เป็นเด็กหน้าห้องด้วยสักนิด
จากมุมมองของไอ้แมวเด็กหน้าห้อง
หวังว่าคงพอมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย
(เด็กหลังห้องในที่นี้ รวมชีวิตวัยทำงานเข้าไปด้วย)

#จากใจไอ้แมว
ทำไมไอ้แมวต้องเป็นเด็กหน้าห้องนั้นหรือ คือดังนี้
1. เด็กหน้าห้อง มองเห็นสื่อการสอนของผู้สอน
ได้ชัดเจนกว่า ทั้งแสง สี เสียง รวมถึงน้ำลาย
ซึ่งถือเป็นน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์จากผู้สอนเลยนะ

ยิ่งสายตาสั้น หูไม่ค่อยดี แต่ไปเป็นเด็กหลังห้อง
จะได้อะไรมั้ยเล่า เปลี่ยนมานั่งหน้าห้องเถอะ

2. ไอ้แมวเคยนั่งหลังห้องแล้วปรากฏว่า
เด็กหลังห้องชอบชวนคุยเรื่อยเปื่อย
จนไม่สามารถเข้าใจเนื้อหาที่ผู้สอนถ่ายทอด
บ้างก็เปิดมือถือเล่นเน็ต เปิดคลิป
จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

3. ตอนเป็นเด็กน่าห้อง นั่นเพราะไอ้แมวตั้งใจนั่ง
หากมีการเรียน การสอน หรือประชุมใหญ่
คนอย่างเด็กหน้าห้องจะศึกษาข้อมูลมาก่อน
และพยายามสบตาผู้สอน หรือผู้นำการประชุม
เพื่อนำเสนอแนวคิด หรือความคิดเห็นอยู่เสมอ

4. เด็กหลังห้องมักคิดว่า
“คนโง่เท่านั้นที่คิดว่าความรู้อยู่ในห้องเรียน”
แต่เด็กหน้าห้องอย่างไอ้แมวขอบอกว่า
พื้นฐานไม่แน่น อย่าเพิ่งคิดการใหญ่

จะเริ่มด้นสดโซโล่กีต้าร์ โดยไม่เรียนโน้ต
จะขับรถเกียร์กระปุก โดยไม่รู้หลักการ
จะทำอาหารเมนูใหม่ โดยไม่เปิดตำราบ้าง
มันก็คงได้ล่ะนะ แต่ผลลัพธ์คืออะไร
ทำได้ หรือ ได้ทำ ?

5. เด็กหลังห้องบอกชอบนั่งหลัง
เพราะเมื่อมีการโหวตจะได้เห็นภาพรวม
แสดงว่าฝึกเป็นคนเบื้องหลัง
แทนที่จะฝึกเป็นคนตัดสินใจเร็วด้วยข้อมูลที่มีอยู่

เมื่อทำไปบ่อย ๆ จะเป็นพวกที่อยู่โซนปลอดภัย(safety zone)
ไม่ตัดสินใจ ไม่ฟันธง ขอดูภาพรวมอยู่ร่ำไป

6. เด็กหลังห้องหลายคนมาถึงก่อนเวลา
แต่ไม่ยอมนั่งหน้าห้อง ส่วนนึงเพราะขาดความมั่นใจ
แถมยังอาจมีเพื่อนรั้งไว้ จะฉีกตัวไปก็ไม่กล้า
นานวันเข้าก็จะกลายเป็นพวกแถวหลัง
จะทำอะไรต้องปรึกษาบรรดาหลังห้องด้วยกันก่อน

ผ่านมา 6 ข้อแล้ว
ผมขอเบรกไอ้แมวไว้ก่อนละกันเพราะอยากพูดกลาง ๆ ว่า

ไม่สำคัญว่าคุณเธอจะหย่อนก้นนั่งโซนไหนของห้อง
คุณต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
ไม่เอาข้ออ้างหลังห้อง กลางห้อง ขอบห้อง หน้าห้อง
มาใช้อ้างนู่นนี่นั่น ไม่ให้ตัวเองประสบความสำเร็จ

คนมันจะสำเร็จนั่งตรงไหนก็ไม่สำคัญ
คนมันจะล้มเหลว มันก็จะอ้างทุกอย่างนั่นแหล่ะ

วันนี้ขอบคุณไอ้แมวที่ลุกขึ้นมาให้ข้อมูล
หวังว่าอย่าถือโทษโกรธมันเลย

วันนึงไอ้แมวอาจได้เป็นรัฐมนตรีก็ได้
เด็กหน้าห้องอย่างมันเข้าถึงครู อาจารย์
อะไรก็เกิดขึ้นได้ในสังคมอุปถัมภ์อย่างพี่ไทยเราครับ

ขอบคุณครับ

ธนบรรณ สัมมาชีพ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *