ศิลปินตลกวัยกลางคนได้พูดเรื่องขำขัน
ขึ้นมาเรื่องหนึ่งท่ามกลางงานเลี้ยงของโรงเรียน
มันเป็นมุขตลกที่ใครได้ฟังก็ต้องหัวเราะงอหาย
ขากรรไกรแทบค้างตาม ๆ กันไป
#ผ่านไปสักพักใหญ่
เขาก็ยิงมุขตลกซ้ำใส่ผู้คนกลุ่มเดิม
แต่คราวนี้มีคนหัวเราะไม่ถึงครึ่งของจำนวนคนทั้งหมด
#ผ่านไปอีกสักพัก
เขาเล่นมุขตลกเดิมซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ในเวลาไล่เลี่ยกัน และผลปรากฏว่า
ไม่มีใครหัวเราะอีกเลย
#เขายิ้มแล้วพูดว่า
“เราไม่สามารถหัวเราะกับมุขตลกเดิม ๆ
วนแล้ววนอีกได้ แล้วทำไมเราต้องร้องไห้
เสียใจให้กับเรื่องเลวร้ายในอดีตเดิม ๆ
ซ้ำไปซ้ำมาเล่า”
หวังว่าทุกท่านจะได้ประโยชน์
จากบทความสั้น ๆ นี้ไม่มากก็น้อย
ขอบคุณครับ
ธนบรรณ สัมมาชีพ